pokładacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From pokładać + -acz. First attested in 16h–17th century.[1]
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /pɔˈkwad.at͡ʂ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pɔˈkɫa.dat͡ʂ/
- Rhymes: -adat͡ʂ
- Syllabification: po‧kład‧acz
Noun[edit]
pokładacz m pers
Declension[edit]
Declension of pokładacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pokładacz | pokładacze |
| genitive | pokładacza | pokładaczy |
| dative | pokładaczowi | pokładaczom |
| accusative | pokładacza | pokładaczy |
| instrumental | pokładaczem | pokładaczami |
| locative | pokładaczu | pokładaczach |
| vocative | pokładaczu | pokładacze |
Derived terms[edit]
noun
Related terms[edit]
adjectives
nouns
verbs
- kładać impf
- kłaść impf
- pokładać impf
- pokładować impf
- pokłaść pf
References[edit]
Further reading[edit]
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pokładacz”, in Słownik języka polskiego[1] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 497