powabić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ wabić. First attested in 1301–1350.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔvabit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔvabit͡ɕ/

Verb

[edit]

powabić pf (imperfective powabiać)

  1. (attested in Lesser Poland) to encourage someone or something to come closer
    • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie[1], Miechów, page cv 37:
      O, kaco iesc ti to crole mile pouabil
      [O, kako jeść ty to krole mile powabił]
    • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie[2], Miechów, page cr 18:
      Uznaie (sc. człowiek), kegdy sgresil..., ktorimy grehi tuorcha suego na gnew pouabil
      [Uznaje (sc. człowiek), kiegdy zgrzeszył..., ktorymi grzechy tworca swego na gniew powabił]
  2. (attested in Masovia) to call, to summon
    • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 80:
      Acz szą nye wroczy (sc. kmieć) tako powabyony (vocatus), tedy pan oney wszy oszwyathczenym bądze mocz gego dzedziną przes gynszego oszadzycz
      [Acz się nie wroci (sc. kmieć) tako powabiony (vocatus), tedy pan onej wsi oświadczenim będzie moc jego dziedzinę przez jinszego osadzić]

Derived terms

[edit]
nouns
[edit]
nouns

Descendants

[edit]
  • Polish: powabić

References

[edit]
  • Bańkowski, Andrzej (2000) “powabić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “powabić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish powabić. By surface analysis, po- +‎ wabić.

Pronunciation

[edit]
 
  • Rhymes: -abit͡ɕ
  • Syllabification: po‧wa‧bić

Verb

[edit]

powabić pf

  1. (transitive, obsolete) to tempt many different people or things; to tempt one after the other
  2. (transitive, obsolete) to tempt for some time; to tempt for a bit
  3. (reflexive with się, obsolete) to be tempted

Conjugation

[edit]
Conjugation of powabić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive powabić
future tense 1st powabię powabimy
2nd powabisz powabicie
3rd powabi powabią
impersonal powabi się
past tense 1st powabiłem,
-(e)m powabił
powabiłam,
-(e)m powabiła
powabiłom,
-(e)m powabiło
powabiliśmy,
-(e)śmy powabili
powabiłyśmy,
-(e)śmy powabiły
2nd powabiłeś,
-(e)ś powabił
powabiłaś,
-(e)ś powabiła
powabiłoś,
-(e)ś powabiło
powabiliście,
-(e)ście powabili
powabiłyście,
-(e)ście powabiły
3rd powabił powabiła powabiło powabili powabiły
impersonal powabiono
conditional 1st powabiłbym,
bym powabił
powabiłabym,
bym powabiła
powabiłobym,
bym powabiło
powabilibyśmy,
byśmy powabili
powabiłybyśmy,
byśmy powabiły
2nd powabiłbyś,
byś powabił
powabiłabyś,
byś powabiła
powabiłobyś,
byś powabiło
powabilibyście,
byście powabili
powabiłybyście,
byście powabiły
3rd powabiłby,
by powabił
powabiłaby,
by powabiła
powabiłoby,
by powabiło
powabiliby,
by powabili
powabiłyby,
by powabiły
impersonal powabiono by
imperative 1st niech powabię powabmy
2nd powab powabcie
3rd niech powabi niech powabią
passive adjectival participle powabiony powabiona powabione powabieni powabione
anterior adverbial participle powabiwszy
verbal noun powabienie

Derived terms

[edit]
adjectives
nouns
verbs
[edit]
adverbs
nouns
verbs

Further reading

[edit]
  • powabić in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “powabić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “powabić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Paweł Kupiszewski (13.02.2020) “POWABIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “powabić”, in Słownik języka polskiego
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “powabić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “powabić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 835
  • powabić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego