pruttelen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch protelen. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
Verb
pruttelen
Inflection
Conjugation of pruttelen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | pruttelen | |||
past singular | pruttelde | |||
past participle | geprutteld | |||
infinitive | pruttelen | |||
gerund | pruttelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | pruttel | pruttelde | ||
2nd person sing. (jij) | pruttelt, pruttel2 | pruttelde | ||
2nd person sing. (u) | pruttelt | pruttelde | ||
2nd person sing. (gij) | pruttelt | pruttelde | ||
3rd person singular | pruttelt | pruttelde | ||
plural | pruttelen | pruttelden | ||
subjunctive sing.1 | pruttele | pruttelde | ||
subjunctive plur.1 | pruttelen | pruttelden | ||
imperative sing. | pruttel | |||
imperative plur.1 | pruttelt | |||
participles | pruttelend | geprutteld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |