From roz- + biec.
rozbiec pf (imperfective rozbiegać)
- (reflexive with się) to run away from one another, to run in different directions
- (reflexive with się) to fan out, to scatter, to diverge
Conjugation of rozbiec pf
|
rozbiec
|
rozbiegnę
|
rozbiegniemy
|
rozbiegniesz
|
rozbiegniecie
|
rozbiegnie
|
rozbiegną
|
rozbiegnie się
|
rozbiegłem, -(e)m rozbiegł
|
rozbiegłam, -(e)m rozbiegła
|
rozbiegłom, -(e)m rozbiegło
|
rozbiegliśmy, -(e)śmy rozbiegli
|
rozbiegłyśmy, -(e)śmy rozbiegły
|
rozbiegłeś, -(e)ś rozbiegł
|
rozbiegłaś, -(e)ś rozbiegła
|
rozbiegłoś, -(e)ś rozbiegło
|
rozbiegliście, -(e)ście rozbiegli
|
rozbiegłyście, -(e)ście rozbiegły
|
rozbiegł
|
rozbiegła
|
rozbiegło
|
rozbiegli
|
rozbiegły
|
rozbiegnięto
|
rozbiegłbym, bym rozbiegł
|
rozbiegłabym, bym rozbiegła
|
rozbiegłobym, bym rozbiegło
|
rozbieglibyśmy, byśmy rozbiegli
|
rozbiegłybyśmy, byśmy rozbiegły
|
rozbiegłbyś, byś rozbiegł
|
rozbiegłabyś, byś rozbiegła
|
rozbiegłobyś, byś rozbiegło
|
rozbieglibyście, byście rozbiegli
|
rozbiegłybyście, byście rozbiegły
|
rozbiegłby, by rozbiegł
|
rozbiegłaby, by rozbiegła
|
rozbiegłoby, by rozbiegło
|
rozbiegliby, by rozbiegli
|
rozbiegłyby, by rozbiegły
|
rozbiegnięto by
|
niech rozbiegnę
|
rozbiegnijmy
|
rozbiegnij
|
rozbiegnijcie
|
niech rozbiegnie
|
niech rozbiegną
|
rozbiegłszy
|
rozbiegnięcie
|
- rozbiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozbiec in Polish dictionaries at PWN