rozkładniczy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From rozkładnik +‎ -y. First attested in 1844.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /rɔs.kwadˈɲi.t͡ʂɨ/
  • Rhymes: -it͡ʂɨ
  • Syllabification: roz‧kład‧ni‧czy

Adjective[edit]

rozkładniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, obsolete, grammar) constituent (part of a sentence)

Declension[edit]

Declension of rozkładniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative rozkładniczy rozkładnicza rozkładnicze rozkładniczy rozkładnicze
genitive rozkładniczego rozkładniczej rozkładniczego rozkładniczych
dative rozkładniczemu rozkładniczej rozkładniczemu rozkładniczym
accusative rozkładniczego rozkładniczy rozkładniczą rozkładnicze rozkładniczych rozkładnicze
instrumental rozkładniczym rozkładniczą rozkładniczym rozkładniczymi
locative rozkładniczym rozkładniczej rozkładniczym rozkładniczych

Related terms[edit]

adjectives
adverbs
nouns
verbs

References[edit]

  1. ^ Bronisław Trentowski (1844) Myślini czyli Całokształt loiki narodowej‎[1] (in Polish), volume 2, page 113

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=rozkładniczy&oldid=78089153"