rozmówczy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: rozmowczy

Polish[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From rozmówca +‎ -y. First attested in 1841.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /rɔzˈmuf.t͡ʂɨ/
  • Rhymes: -uft͡ʂɨ
  • Syllabification: roz‧mów‧czy

Adjective[edit]

rozmówczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (obsolete) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
    Synonym: rozmówniczy

Declension[edit]

Related terms[edit]

adjectives
adverb
nouns
verbs

References[edit]

  1. ^ Kazimierz Władysław Wójcicki (1841) Teatr starożytny w Polsce Kazimiérza Władysława Wojcickiego[1] (in Polish), volume 1, page 131

Further reading[edit]

  • rozmówczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego