rozmówić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: rozmōwić

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From roz- +‎ mówić. First attested in 1449.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /rɔzmɔːvit͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /rɔzmovit͡ɕ/

Verb[edit]

rozmówić pf

  1. to talk out of work (to convince someone to not work somewhere)
    • 1921 [1449], Kazimierz Tymieniecki, editor, Wolność kmieca na Mazowszu w wieku XV[1], page 45:
      Esz Wyrszbyanta nye roszmowyl Michalowa paropka any wnoszl do nyego rzeczy za czthirdzeszczy groschy, any go zachowal
      [Eż Wirzbięta nie rozmowił Michałowa parobka ani wniosł do niego rzeczy za cztyrdzieści groszy, ani go zachował]

Derived terms[edit]

nouns

Related terms[edit]

adjective
adverb
noun
verbs

Descendants[edit]

  • Polish: rozmówić
  • Silesian: rozmōwić

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish rozmówić. By surface analysis, roz- +‎ mówić. Compare Czech rozmluvit.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

rozmówić pf (imperfective rozmawiać)

  1. (reflexive with się, or in Middle Polish, transitive) to discuss, to talk through [+ z (instrumental) = with whom]
    Synonym: omówić
  2. (reflexive with się) to get even, to hit back, to get revenge
    Synonym: rozprawić się
  3. (intransitive, obsolete) to talk with, to speak, to converse, to have a conversation, to chat
    Synonym: porozmawiać
  4. (intransitive, Middle Polish) to persuade someone to rebel

Conjugation[edit]

Conjugation of rozmówić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozmówić
future tense 1st rozmówię rozmówimy
2nd rozmówisz rozmówicie
3rd rozmówi rozmówią
impersonal rozmówi się
past tense 1st rozmówiłem,
-(e)m rozmówił
rozmówiłam,
-(e)m rozmówiła
rozmówiłom,
-(e)m rozmówiło
rozmówiliśmy,
-(e)śmy rozmówili
rozmówiłyśmy,
-(e)śmy rozmówiły
2nd rozmówiłeś,
-(e)ś rozmówił
rozmówiłaś,
-(e)ś rozmówiła
rozmówiłoś,
-(e)ś rozmówiło
rozmówiliście,
-(e)ście rozmówili
rozmówiłyście,
-(e)ście rozmówiły
3rd rozmówił rozmówiła rozmówiło rozmówili rozmówiły
impersonal rozmówiono
conditional 1st rozmówiłbym,
bym rozmówił
rozmówiłabym,
bym rozmówiła
rozmówiłobym,
bym rozmówiło
rozmówilibyśmy,
byśmy rozmówili
rozmówiłybyśmy,
byśmy rozmówiły
2nd rozmówiłbyś,
byś rozmówił
rozmówiłabyś,
byś rozmówiła
rozmówiłobyś,
byś rozmówiło
rozmówilibyście,
byście rozmówili
rozmówiłybyście,
byście rozmówiły
3rd rozmówiłby,
by rozmówił
rozmówiłaby,
by rozmówiła
rozmówiłoby,
by rozmówiło
rozmówiliby,
by rozmówili
rozmówiłyby,
by rozmówiły
impersonal rozmówiono by
imperative 1st niech rozmówię rozmówmy
2nd rozmów rozmówcie
3rd niech rozmówi niech rozmówią
anterior adverbial participle rozmówiwszy
verbal noun rozmówienie

Derived terms[edit]

nouns

Related terms[edit]

adjectives
adverb
nouns
verbs

References[edit]

Further reading[edit]

  • rozmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozmówić in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • ROZMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 06.02.2015
  • ROZMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 14.01.2009
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozmówić”, in Słownik języka polskiego[2]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “rozmówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmówić”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 654