schwytać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ chwytać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈsxfɘ.tat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘtat͡ɕ
  • Syllabification: schwy‧tać

Verb

[edit]

schwytać pf

  1. (transitive) to capture, to catch
    Synonym: złapać

Conjugation

[edit]
Conjugation of schwytać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schwytać
future tense 1st schwytam schwytamy
2nd schwytasz schwytacie
3rd schwyta schwytają
impersonal schwyta się
past tense 1st schwytałem,
-(e)m schwytał
schwytałam,
-(e)m schwytała
schwytałom,
-(e)m schwytało
schwytaliśmy,
-(e)śmy schwytali
schwytałyśmy,
-(e)śmy schwytały
2nd schwytałeś,
-(e)ś schwytał
schwytałaś,
-(e)ś schwytała
schwytałoś,
-(e)ś schwytało
schwytaliście,
-(e)ście schwytali
schwytałyście,
-(e)ście schwytały
3rd schwytał schwytała schwytało schwytali schwytały
impersonal schwytano
conditional 1st schwytałbym,
bym schwytał
schwytałabym,
bym schwytała
schwytałobym,
bym schwytało
schwytalibyśmy,
byśmy schwytali
schwytałybyśmy,
byśmy schwytały
2nd schwytałbyś,
byś schwytał
schwytałabyś,
byś schwytała
schwytałobyś,
byś schwytało
schwytalibyście,
byście schwytali
schwytałybyście,
byście schwytały
3rd schwytałby,
by schwytał
schwytałaby,
by schwytała
schwytałoby,
by schwytało
schwytaliby,
by schwytali
schwytałyby,
by schwytały
impersonal schwytano by
imperative 1st niech schwytam schwytajmy
2nd schwytaj schwytajcie
3rd niech schwyta niech schwytają
passive adjectival participle schwytany schwytana schwytane schwytani schwytane
anterior adverbial participle schwytawszy
verbal noun schwytanie

Further reading

[edit]
  • schwytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schwytać in Polish dictionaries at PWN