spleet
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From splijten (“to split”).
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
spleet f (plural spleten, diminutive spleetje n)
Synonyms[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
Verb[edit]
spleet
References[edit]
- van Veen, P.A.F.; van der Sijs, Nicoline (1997) Etymologisch woordenboek: de herkomst van onze woorden (in Dutch), Utrecht; Antwerpen: Van Dale Lexicografie, →ISBN