spolaczeć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ polaczeć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

spolaczeć pf (imperfective polaczeć)

  1. (intransitive, rare) to become Polonized (to adopt Polish customs or culture)
    Synonyms: spolonizować się, spolszczeć, spolszczyć się

Conjugation

[edit]
Conjugation of spolaczeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spolaczeć
future tense 1st spolaczeję spolaczejemy
2nd spolaczejesz spolaczejecie
3rd spolaczeje spolaczeją
impersonal spolaczeje się
past tense 1st spolaczałem,
-(e)m spolaczał
spolaczałam,
-(e)m spolaczała
spolaczałom,
-(e)m spolaczało
spolaczeliśmy,
-(e)śmy spolaczeli
spolaczałyśmy,
-(e)śmy spolaczały
2nd spolaczałeś,
-(e)ś spolaczał
spolaczałaś,
-(e)ś spolaczała
spolaczałoś,
-(e)ś spolaczało
spolaczeliście,
-(e)ście spolaczeli
spolaczałyście,
-(e)ście spolaczały
3rd spolaczał spolaczała spolaczało spolaczeli spolaczały
impersonal spolaczano
conditional 1st spolaczałbym,
bym spolaczał
spolaczałabym,
bym spolaczała
spolaczałobym,
bym spolaczało
spolaczelibyśmy,
byśmy spolaczeli
spolaczałybyśmy,
byśmy spolaczały
2nd spolaczałbyś,
byś spolaczał
spolaczałabyś,
byś spolaczała
spolaczałobyś,
byś spolaczało
spolaczelibyście,
byście spolaczeli
spolaczałybyście,
byście spolaczały
3rd spolaczałby,
by spolaczał
spolaczałaby,
by spolaczała
spolaczałoby,
by spolaczało
spolaczeliby,
by spolaczeli
spolaczałyby,
by spolaczały
impersonal spolaczano by
imperative 1st niech spolaczeję spolaczejmy
2nd spolaczej spolaczejcie
3rd niech spolaczeje niech spolaczeją
anterior adverbial participle spolaczawszy
verbal noun spolaczenie
[edit]
adjective
noun

Further reading

[edit]