strijd

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /strɛi̯t/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: strijd
  • Rhymes: -ɛi̯t

Etymology 1

[edit]

From Middle Dutch strijt, from Old Dutch *strīt, from Proto-Germanic *strīdaz. Cognate to Old Saxon strīd, Old High German strīt, German Streit, Old Frisian strīd, Old Norse stríð.

Noun

[edit]

strijd m (plural strijden, diminutive strijdje n)

  1. conflict, strife
    Synonyms: conflict, kamp
    Er heerste een hevige strijd tussen de rivaliserende bendes.
    There was intense conflict between the rival gangs.
    De politieke partijen voerden een felle strijd om de gunst van de kiezers.
    The political parties engaged in a fierce strife for the favor of the voters.
  2. battle, active fighting, warfare
    Synonyms: gevecht, kamp, krijg
    De soldaten waren moe van de lange dagen van strijd op het slagveld.
    The soldiers were tired from the long days of battle on the battlefield.
    De luchtmacht voerde een succesvolle strijd tegen de vijandelijke vliegtuigen.
    The air force waged a successful warfare against the enemy planes.
Derived terms
[edit]
Descendants
[edit]
  • Afrikaans: stryd
  • Negerhollands: stri
  • → Aukan: sitee
  • → Sranan Tongo: strei
    • → Caribbean Javanese: strèi

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

[edit]

strijd

  1. inflection of strijden:
    1. first-person singular present indicative
    2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
    3. imperative
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=strijd&oldid=81751912"