subordineren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French subordiner, from Latin subōrdinō.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
subordineren
- (transitive) to subordinate
Inflection[edit]
Inflection of subordineren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | subordineren | |||
past singular | subordineerde | |||
past participle | gesubordineerd | |||
infinitive | subordineren | |||
gerund | subordineren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | subordineer | subordineerde | ||
2nd person sing. (jij) | subordineert | subordineerde | ||
2nd person sing. (u) | subordineert | subordineerde | ||
2nd person sing. (gij) | subordineert | subordineerde | ||
3rd person singular | subordineert | subordineerde | ||
plural | subordineren | subordineerden | ||
subjunctive sing.1 | subordinere | subordineerde | ||
subjunctive plur.1 | subordineren | subordineerden | ||
imperative sing. | subordineer | |||
imperative plur.1 | subordineert | |||
participles | subordinerend | gesubordineerd | ||
1) Archaic. |