suspiro

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:50, 6 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: suspiró

Interlingua

Noun

suspiro (plural suspiros)

  1. sigh

Latin

Etymology

From sub- +‎ spīrō.

Pronunciation

Verb

suspīrō (present infinitive suspīrāre, perfect active suspīrāvī, supine suspīrātum); first conjugation

  1. I sigh, utter with a sigh

Conjugation

   Conjugation of suspīrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present suspīrō suspīrās suspīrat suspīrāmus suspīrātis suspīrant
imperfect suspīrābam suspīrābās suspīrābat suspīrābāmus suspīrābātis suspīrābant
future suspīrābō suspīrābis suspīrābit suspīrābimus suspīrābitis suspīrābunt
perfect suspīrāvī suspīrāvistī suspīrāvit suspīrāvimus suspīrāvistis suspīrāvērunt,
suspīrāvēre
pluperfect suspīrāveram suspīrāverās suspīrāverat suspīrāverāmus suspīrāverātis suspīrāverant
future perfect suspīrāverō suspīrāveris suspīrāverit suspīrāverimus suspīrāveritis suspīrāverint
passive present suspīror suspīrāris,
suspīrāre
suspīrātur suspīrāmur suspīrāminī suspīrantur
imperfect suspīrābar suspīrābāris,
suspīrābāre
suspīrābātur suspīrābāmur suspīrābāminī suspīrābantur
future suspīrābor suspīrāberis,
suspīrābere
suspīrābitur suspīrābimur suspīrābiminī suspīrābuntur
perfect suspīrātus + present active indicative of sum
pluperfect suspīrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect suspīrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present suspīrem suspīrēs suspīret suspīrēmus suspīrētis suspīrent
imperfect suspīrārem suspīrārēs suspīrāret suspīrārēmus suspīrārētis suspīrārent
perfect suspīrāverim suspīrāverīs suspīrāverit suspīrāverīmus suspīrāverītis suspīrāverint
pluperfect suspīrāvissem suspīrāvissēs suspīrāvisset suspīrāvissēmus suspīrāvissētis suspīrāvissent
passive present suspīrer suspīrēris,
suspīrēre
suspīrētur suspīrēmur suspīrēminī suspīrentur
imperfect suspīrārer suspīrārēris,
suspīrārēre
suspīrārētur suspīrārēmur suspīrārēminī suspīrārentur
perfect suspīrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect suspīrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present suspīrā suspīrāte
future suspīrātō suspīrātō suspīrātōte suspīrantō
passive present suspīrāre suspīrāminī
future suspīrātor suspīrātor suspīrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives suspīrāre suspīrāvisse suspīrātūrum esse suspīrārī suspīrātum esse suspīrātum īrī
participles suspīrāns suspīrātūrus suspīrātus suspīrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
suspīrandī suspīrandō suspīrandum suspīrandō suspīrātum suspīrātū

Derived terms

Descendants

Template:mid2

References

  • suspiro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • suspiro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • suspiro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Etymology

Back-formation from suspirar. Alternatively from Latin suspirium.

Pronunciation

  • Lua error in Module:parameters at line 331: Parameter 1 should be a valid language or etymology language code; the value "PT" is not valid. See WT:LOL and WT:LOL/E. IPA(key): /suʃ.ˈpi.ɾu/
  • Hyphenation: sus‧pi‧ro

Noun

suspiro m (plural suspiros)

  1. sigh
  2. meringue

Verb

suspiro

  1. Lua error in Module:parameters at line 797: Parameter 2 is not used by this template.

Spanish

Etymology

From suspirar, or from Latin suspirium.

Noun

suspiro m (plural suspiros)

  1. sigh

Verb

suspiro

  1. First-person singular (yo) present indicative form of suspirar.