tinctura

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 10:17, 30 September 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: tinctură

English

Noun

tinctura (plural tincturae)

  1. (obsolete, medicine) tincture

Anagrams


Latin

Etymology

From tingō +‎ -tūra.

Pronunciation

Noun

tīnctūra f (genitive tīnctūrae); first declension

  1. a dyeing
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 37.119:
      Reddetur et per se cyanos, accommodato paulo ante et iaspidi nomine a colore caeruleo. optima Scythica, dein Cypria, postremo Aegyptia. adulteratur maxime tinctura, idque in gloria est regum Aegypti; adscribitur et qui primus tinxit. dividitur autem et haec in mares feminasque. inest ei aliquando et aureus pulvis, non qualis sappiris; in his enim aurum punctis conlucet.

Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative tīnctūra tīnctūrae
Genitive tīnctūrae tīnctūrārum
Dative tīnctūrae tīnctūrīs
Accusative tīnctūram tīnctūrās
Ablative tīnctūrā tīnctūrīs
Vocative tīnctūra tīnctūrae

Descendants

  • English: tincture
  • French: teinture
  • Italian: tintura
  • Portuguese: tintura
  • Spanish: tintura

Participle

(deprecated template usage) tīnctūra

  1. nominative feminine singular of tīnctūrus
  2. nominative neuter plural of tīnctūrus
  3. accusative neuter plural of tīnctūrus
  4. vocative feminine singular of tīnctūrus
  5. vocative neuter plural of tīnctūrus

Participle

(deprecated template usage) tīnctūrā

  1. ablative feminine singular of tīnctūrus

References

  • tinctura”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • tinctura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Noun

tinctura f (plural s)

  1. Template:pt-obsolete-silent-letter-1911

Romanian

Etymology

From tinctură.

Verb

a tinctura (third-person singular present tinctură, past participle tincturat) 1st conj.

  1. to dye

Conjugation