uitdrukken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch uutdrucken, equivalent to uit- (“out”) +‎ drukken (“to press”). In the sense “to express” a calque of Latin exprimere. Compare German ausdrücken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯ˌdrʏkə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: uit‧druk‧ken

Verb

uitdrukken

1. to express
2. to press out, squeeze out

Inflection

Conjugation of uitdrukken (weak, separable)
infinitive	uitdrukken
past singular	drukte uit
past participle	uitgedrukt
infinitive	uitdrukken
gerund	uitdrukken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	druk uit	drukte uit	uitdruk	uitdrukte
2nd person sing. (jij)	drukt uit	drukte uit	uitdrukt	uitdrukte
2nd person sing. (u)	drukt uit	drukte uit	uitdrukt	uitdrukte
2nd person sing. (gij)	drukt uit	drukte uit	uitdrukt	uitdrukte
3rd person singular	drukt uit	drukte uit	uitdrukt	uitdrukte
plural	drukken uit	drukten uit	uitdrukken	uitdrukten
subjunctive sing.1	drukke uit	drukte uit	uitdrukke	uitdrukte
subjunctive plur.1	drukken uit	drukten uit	uitdrukken	uitdrukten
imperative sing.	druk uit
imperative plur.1	drukt uit
participles	uitdrukkend	uitgedrukt
1) Archaic.

Anagrams

• drukken uit, uitrukkend