uiteenvallen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
uiteen (“apart”) + vallen (“fall”)
Pronunciation[edit]
Audio (file) - Hyphenation: uit‧een‧val‧len
Verb[edit]
uiteenvallen
- to disintegrate
Inflection[edit]
Inflection of uiteenvallen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uiteenvallen | |||
past singular | viel uiteen | |||
past participle | uiteengevallen | |||
infinitive | uiteenvallen | |||
gerund | uiteenvallen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | val uiteen | viel uiteen | uiteenval | uiteenviel |
2nd person sing. (jij) | valt uiteen | viel uiteen | uiteenvalt | uiteenviel |
2nd person sing. (u) | valt uiteen | viel uiteen | uiteenvalt | uiteenviel |
2nd person sing. (gij) | valt uiteen | vielt uiteen | uiteenvalt | uiteenvielt |
3rd person singular | valt uiteen | viel uiteen | uiteenvalt | uiteenviel |
plural | vallen uiteen | vielen uiteen | uiteenvallen | uiteenvielen |
subjunctive sing.1 | valle uiteen | viele uiteen | uiteenvalle | uiteenviele |
subjunctive plur.1 | vallen uiteen | vielen uiteen | uiteenvallen | uiteenvielen |
imperative sing. | val uiteen | |||
imperative plur.1 | valt uiteen | |||
participles | uiteenvallend | uiteengevallen | ||
1) Archaic. |