uitrusten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯trʏstə(n)/

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From uit +‎ rusten (“to rest”).

Verb

uitrusten

1. (intransitive) to rest

Inflection

Conjugation of uitrusten (weak, separable)
infinitive	uitrusten
past singular	rustte uit
past participle	uitgerust
infinitive	uitrusten
gerund	uitrusten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
2nd person sing. (jij)	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
2nd person sing. (u)	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
2nd person sing. (gij)	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
3rd person singular	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
plural	rusten uit	rustten uit	uitrusten	uitrustten
subjunctive sing.1	ruste uit	rustte uit	uitruste	uitrustte
subjunctive plur.1	rusten uit	rustten uit	uitrusten	uitrustten
imperative sing.	rust uit
imperative plur.1	rust uit
participles	uitrustend	uitgerust
1) Archaic.

Etymology 2

From uit +‎ rusten (“to equip”).

Verb

uitrusten

1. (transitive) to equip

Inflection

Conjugation of uitrusten (weak, separable)
infinitive	uitrusten
past singular	rustte uit
past participle	uitgerust
infinitive	uitrusten
gerund	uitrusten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
2nd person sing. (jij)	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
2nd person sing. (u)	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
2nd person sing. (gij)	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
3rd person singular	rust uit	rustte uit	uitrust	uitrustte
plural	rusten uit	rustten uit	uitrusten	uitrustten
subjunctive sing.1	ruste uit	rustte uit	uitruste	uitrustte
subjunctive plur.1	rusten uit	rustten uit	uitrusten	uitrustten
imperative sing.	rust uit
imperative plur.1	rust uit
participles	uitrustend	uitgerust
1) Archaic.

Derived terms

• uitrusting

Anagrams

• rusten uit