uitspreken

Dutch

Etymology

From uit +‎ spreken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌspreː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧spre‧ken

Verb

uitspreken

1. to pronounce:
   1. (to declare officially)

      Synonyms: verklaren, verkondigen

   2. (reflexive) (to declare authoritatively or as formal opinion)
   3. (to sound out (a word or phrase); to articulate)
   4. (to read aloud)
2. to announce (declare by judicial sentence)

   Synonyms: declareren, verklaren

3. (reflexive) to speak out (assert or promote one's opinion; to make one's thoughts known)

Conjugation

Conjugation of uitspreken (strong class 4, separable)
infinitive	uitspreken
past singular	sprak uit
past participle	uitgesproken
infinitive	uitspreken
gerund	uitspreken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spreek uit	sprak uit	uitspreek	uitsprak
2nd person sing. (jij)	spreekt uit, spreek uit2	sprak uit	uitspreekt	uitsprak
2nd person sing. (u)	spreekt uit	sprak uit	uitspreekt	uitsprak
2nd person sing. (gij)	spreekt uit	spraakt uit	uitspreekt	uitspraakt
3rd person singular	spreekt uit	sprak uit	uitspreekt	uitsprak
plural	spreken uit	spraken uit	uitspreken	uitspraken
subjunctive sing.1	spreke uit	sprake uit	uitspreke	uitsprake
subjunctive plur.1	spreken uit	spraken uit	uitspreken	uitspraken
imperative sing.	spreek uit
imperative plur.1	spreekt uit
participles	uitsprekend	uitgesproken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitspraak
• uitspreekbaar, onuitspreekbaar

Anagrams

• spreken uit