ukorzyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ukorzyć, from Proto-Slavic *ukoriti. By surface analysis, u- +‎ korzyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
• Syllabification: u‧ko‧rzyć

Verb

ukorzyć pf (imperfective korzyć)

1. (transitive, literary) to humble

   Synonym: uniżyć

2. (reflexive with się, literary) to humble oneself

Conjugation

Conjugation of ukorzyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ukorzyć
future tense	1st	ukorzę			ukorzymy
	2nd	ukorzysz			ukorzycie
	3rd	ukorzy			ukorzą
	impersonal	ukorzy się
past tense	1st	ukorzyłem, -(e)m ukorzył	ukorzyłam, -(e)m ukorzyła	ukorzyłom, -(e)m ukorzyło	ukorzyliśmy, -(e)śmy ukorzyli	ukorzyłyśmy, -(e)śmy ukorzyły
	2nd	ukorzyłeś, -(e)ś ukorzył	ukorzyłaś, -(e)ś ukorzyła	ukorzyłoś, -(e)ś ukorzyło	ukorzyliście, -(e)ście ukorzyli	ukorzyłyście, -(e)ście ukorzyły
	3rd	ukorzył	ukorzyła	ukorzyło	ukorzyli	ukorzyły
	impersonal	ukorzono
conditional	1st	ukorzyłbym, bym ukorzył	ukorzyłabym, bym ukorzyła	ukorzyłobym, bym ukorzyło	ukorzylibyśmy, byśmy ukorzyli	ukorzyłybyśmy, byśmy ukorzyły
	2nd	ukorzyłbyś, byś ukorzył	ukorzyłabyś, byś ukorzyła	ukorzyłobyś, byś ukorzyło	ukorzylibyście, byście ukorzyli	ukorzyłybyście, byście ukorzyły
	3rd	ukorzyłby, by ukorzył	ukorzyłaby, by ukorzyła	ukorzyłoby, by ukorzyło	ukorzyliby, by ukorzyli	ukorzyłyby, by ukorzyły
	impersonal	ukorzono by
imperative	1st	niech ukorzę			ukorzmy
	2nd	ukorz			ukorzcie
	3rd	niech ukorzy			niech ukorzą
passive adjectival participle		ukorzony	ukorzona	ukorzone	ukorzeni	ukorzone
anterior adverbial participle		ukorzywszy
verbal noun		ukorzenie

Related terms

noun

• kara

 

verbs

• karać
• upokarzać

 

Further reading

• ukorzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ukorzyć in Polish dictionaries at PWN