upiękniać
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]From upięknić + -ać. First attested in 1780.[1] Compare Kashubian ùpiãkniac and Silesian upiykniać.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]upiękniać impf (perfective upięknić)
- (transitive) to beautify, to make pretty (to cause to be more pleasant to look at)
- Synonyms: upiększać, wypiękniać
- (transitive) to beautify, to make pretty (to cause something to be considered more aesthetically valuable)
- Synonyms: upiększać, wypiękniać
- (transitive) to gussy up (to make superficially more attractive; to give a falsely pleasant appearance to)
- Synonyms: czarować, lukrować, upiększać, wypiękniać
- (reflexive with się) to beautify oneself, to make oneself pretty (to cause oneself to be more pleasant to look at)
- Synonyms: pięknić się, piększyć się, upiększać się, wypiękniać się, wypiększać się
- (reflexive with się) to get beautified (to undergo beautification from external forces, e.g., a hairdresser)
- Synonyms: pięknić się, upiększać się
- (reflexive with się) to get beautified (to become more beautiful, e.g., of a city)
- Synonym: upiększać się
Conjugation
[edit]References
[edit]- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “upiękniać”, in Słownik języka polskiego
Further reading
[edit]- upiękniać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- upiękniać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- upiękniać in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “upiękniać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “upiękniać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 323