uprościć

Polish

Etymology

From u- +‎ prosty +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈprɔɕ.t͡ɕit͡ɕ/

Verb

uprościć pf (imperfective upraszczać)

1. (transitive) to simplify
2. (transitive, mathematics) to reduce (to simplify a formula)

Conjugation

Conjugation of uprościć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uprościć
future tense	1st	uproszczę			uprościmy
	2nd	uprościsz			uprościcie
	3rd	uprości			uproszczą
	impersonal	uprości się
past tense	1st	uprościłem	uprościłam		uprościliśmy	uprościłyśmy
	2nd	uprościłeś	uprościłaś		uprościliście	uprościłyście
	3rd	uprościł	uprościła	uprościło	uprościli	uprościły
	impersonal	uproszczono
conditional	1st	uprościłbym	uprościłabym		uprościlibyśmy	uprościłybyśmy
	2nd	uprościłbyś	uprościłabyś		uprościlibyście	uprościłybyście
	3rd	uprościłby	uprościłaby	uprościłoby	uprościliby	uprościłyby
	impersonal	uproszczono by
imperative	1st	niech uproszczę			uprośćmy
	2nd	uprość			uprośćcie
	3rd	niech uprości			niech uproszczą
passive adjectival participle		uproszczony	uproszczona	uproszczone	uproszczeni	uproszczone
anterior adverbial participle		uprościwszy
verbal noun		uproszczenie

Further reading

• uprościć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uprościć in Polish dictionaries at PWN