vermaken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vermaken. Equivalent to ver- +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈmaːkə(n)/, /vɛrˈmaː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧ma‧ken
• Rhymes: -aːkən

Verb

vermaken

1. (transitive) to entertain, to amuse
2. (reflexive) to amuse oneself
3. (transitive) to renovate, to restore
4. (transitive) to adjust, to alter

Inflection

Conjugation of vermaken (weak, prefixed)
infinitive	vermaken
past singular	vermaakte
past participle	vermaakt
infinitive	vermaken
gerund	vermaken n
	present tense	past tense
1st person singular	vermaak	vermaakte
2nd person sing. (jij)	vermaakt, vermaak2	vermaakte
2nd person sing. (u)	vermaakt	vermaakte
2nd person sing. (gij)	vermaakt	vermaakte
3rd person singular	vermaakt	vermaakte
plural	vermaken	vermaakten
subjunctive sing.1	vermake	vermaakte
subjunctive plur.1	vermaken	vermaakten
imperative sing.	vermaak
imperative plur.1	vermaakt
participles	vermakend	vermaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vermaak
• vermakelijk

Descendants

• Afrikaans: vermaak
• → Indonesian: permak