verschrikken

Dutch

Etymology

From ver- +‎ schrikken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪkən

Verb

verschrikken

1. to frighten, terrify

Inflection

Conjugation of verschrikken (strong class 3, prefixed)
infinitive	verschrikken
past singular	verschrok
past participle	verschrokken
infinitive	verschrikken
gerund	verschrikken n
	present tense	past tense
1st person singular	verschrik	verschrok
2nd person sing. (jij)	verschrikt, verschrik2	verschrok
2nd person sing. (u)	verschrikt	verschrok
2nd person sing. (gij)	verschrikt	verschrokt
3rd person singular	verschrikt	verschrok
plural	verschrikken	verschrokken
subjunctive sing.1	verschrikke	verschrokke
subjunctive plur.1	verschrikken	verschrokken
imperative sing.	verschrik
imperative plur.1	verschrikt
participles	verschrikkend	verschrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• onverschrokken
• verschrikking
• verschrikkelijk