verwaarlozen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch verwaerlosen, equivalent to obsolete waarloos (careless, unmindful) +‎ ver- -en.

Ultimately from Middle High German verwarlōsen, thereby a cognate with modern German verwahrlosen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /vərˈʋaːrˌloː.zə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧waar‧lo‧zen

Verb

[edit]

verwaarlozen

  1. (transitive) to neglect

Conjugation

[edit]
Conjugation of verwaarlozen (weak, prefixed)
infinitive verwaarlozen
past singular verwaarloosde
past participle verwaarloosd
infinitive verwaarlozen
gerund verwaarlozen n
present tense past tense
1st person singular verwaarloos verwaarloosde
2nd person sing. (jij) verwaarloost, verwaarloos2 verwaarloosde
2nd person sing. (u) verwaarloost verwaarloosde
2nd person sing. (gij) verwaarloost verwaarloosde
3rd person singular verwaarloost verwaarloosde
plural verwaarlozen verwaarloosden
subjunctive sing.1 verwaarloze verwaarloosde
subjunctive plur.1 verwaarlozen verwaarloosden
imperative sing. verwaarloos
imperative plur.1 verwaarloost
participles verwaarlozend verwaarloosd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Afrikaans: verwaarloos

References

[edit]