verwringen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ wringen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

verwringen

1. to wry, contort (especially one's face)

Inflection

Conjugation of verwringen (strong class 3, prefixed)
infinitive	verwringen
past singular	verwrong
past participle	verwrongen
infinitive	verwringen
gerund	verwringen n
	present tense	past tense
1st person singular	verwring	verwrong
2nd person sing. (jij)	verwringt, verwring2	verwrong
2nd person sing. (u)	verwringt	verwrong
2nd person sing. (gij)	verwringt	verwrongt
3rd person singular	verwringt	verwrong
plural	verwringen	verwrongen
subjunctive sing.1	verwringe	verwronge
subjunctive plur.1	verwringen	verwrongen
imperative sing.	verwring
imperative plur.1	verwringt
participles	verwringend	verwrongen
1) Archaic. 2) In case of inversion.