vlijen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vliën.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvlɛi̯.ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vlij‧en
• Rhymes: -ɛi̯ən
• Homophone: vleien
• Rhymes: -ɛi̯ən

Verb

vlijen

1. (transitive) to lay, to place
2. (with reflexive pronoun) to lie down, to sit down
3. (transitive, obsolete) to make to size, to make (something) fit

Inflection

Conjugation of vlijen (weak)
infinitive	vlijen
past singular	vlijde
past participle	gevlijd
infinitive	vlijen
gerund	vlijen n
	present tense	past tense
1st person singular	vlij	vlijde
2nd person sing. (jij)	vlijt, vlij2	vlijde
2nd person sing. (u)	vlijt	vlijde
2nd person sing. (gij)	vlijt	vlijde
3rd person singular	vlijt	vlijde
plural	vlijen	vlijden
subjunctive sing.1	vlije	vlijde
subjunctive plur.1	vlijen	vlijden
imperative sing.	vlij
imperative plur.1	vlijt
participles	vlijend	gevlijd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevlijen
• in het gevlij komen
• neervlijen