vuisten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvœy̯stə(n)/

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From vuist +‎ -en.

Verb

vuisten

1. (slang) To fist-fuck

Inflection

Conjugation of vuisten (weak)
infinitive	vuisten
past singular	vuistte
past participle	gevuist
infinitive	vuisten
gerund	vuisten n
	present tense	past tense
1st person singular	vuist	vuistte
2nd person sing. (jij)	vuist	vuistte
2nd person sing. (u)	vuist	vuistte
2nd person sing. (gij)	vuist	vuistte
3rd person singular	vuist	vuistte
plural	vuisten	vuistten
subjunctive sing.1	vuiste	vuistte
subjunctive plur.1	vuisten	vuistten
imperative sing.	vuist
imperative plur.1	vuist
participles	vuistend	gevuist
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

vuisten

1. (deprecated template usage) Plural form of vuist

Anagrams

• stuiven