wijn

Dutch

Etymology

From Middle Dutch wijn, from Old Dutch wīn, from Proto-West Germanic *wīn, from Latin vīnum.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɛi̯n/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: wijn
• Rhymes: -ɛi̯n

Noun

wijn m (plural wijnen, diminutive wijntje n)

1. wine, an alcoholic beverage produced by a certain fermentation procedure; unless otherwise specified or indicated by context, made from grapes.

Derived terms

• appelwijn
• apperitiefwijn
• bewaarwijn
• brandewijn
• dadelwijn
• dessertwijn
• klare wijn schenken
• likeurwijn
• rode wijn
• schuimwijn
• versterkte wijn
• vruchtenwijn
• wijnazijn
• wijnberg
• wijnbes
• wijnboer
• wijnbouw
• wijndrinker
• wijnfeest
• wijnfles
• wijngaard
• wijnglas
• wijnhandel
• wijnhandelaar
• wijnhuis
• wijnjaar
• wijnkaart
• wijnkelder
• wijnkenner
• wijnkoeler
• wijnliefhebber
• wijnlijster
• wijnoogst
• wijnpers
• wijnpluk
• wijnproever
• wijnrank
• wijnrek
• wijnrood
• wijnsteen
• wijnstok
• wijnstreek
• wijnteelt
• wijnvat
• wijnvlek
• wijnzak
• witte wijn

 

Descendants

• Afrikaans: wyn

Further reading

• Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “wijn”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch wīn, from Proto-West Germanic *wīn, from Latin vīnum.

Noun

wijn m

1. wine

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: wijn
  • Afrikaans: wyn
• Limburgish: wien

Further reading

• “wijn”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “wijn (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I