wpierniczyć

Polish

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /fpjɛrˈɲi.t͡ʂɨt͡ɕ/
• Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: wpier‧ni‧czyć

Verb

wpierniczyć pf (imperfective wpierniczać)

1. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to nosh (to eat a snack or light meal)

   Synonyms: wkurwić, wjebać, wpieprzyć, wpierdolić

2. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to put something somewhere

   Synonym: wpieprzyć

3. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to persuade someone to accept or buy something against their will

   Synonym: wpieprzyć

4. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to contribute to creating a difficult situation for someone

   Synonym: wpieprzyć

5. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to beat someone up (to give a severe beating to someone; to assault someone violently with repeated blows) [with dative ‘whom’]

   Synonym: wpieprzyć

6. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to piss off (to annoy, to anger)

   Synonym: wpieprzyć

7. (transitive, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to place someone in some place against their will

   Synonym: wpieprzyć

8. (reflexive with się, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to meddle in someone's affairs

   Synonym: wpieprzyć się

9. (reflexive with się, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to interfere in someone's conversation

   Synonym: wpieprzyć się

10. (reflexive with się, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to clash with something

    Synonym: wpieprzyć się

11. (reflexive with się, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to enter somewhere without someone's permission

    Synonym: wpieprzyć się

12. (reflexive with się, colloquial, euphemistic, mildly vulgar) to find oneself in a difficult situation as a result of making a bad decision

    Synonym: wpieprzyć się

Conjugation

Conjugation of wpierniczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wpierniczyć
future tense	1st	wpierniczę			wpierniczymy
	2nd	wpierniczysz			wpierniczycie
	3rd	wpierniczy			wpierniczą
	impersonal	wpierniczy się
past tense	1st	wpierniczyłem, -(e)m wpierniczył	wpierniczyłam, -(e)m wpierniczyła	wpierniczyłom, -(e)m wpierniczyło	wpierniczyliśmy, -(e)śmy wpierniczyli	wpierniczyłyśmy, -(e)śmy wpierniczyły
	2nd	wpierniczyłeś, -(e)ś wpierniczył	wpierniczyłaś, -(e)ś wpierniczyła	wpierniczyłoś, -(e)ś wpierniczyło	wpierniczyliście, -(e)ście wpierniczyli	wpierniczyłyście, -(e)ście wpierniczyły
	3rd	wpierniczył	wpierniczyła	wpierniczyło	wpierniczyli	wpierniczyły
	impersonal	wpierniczono
conditional	1st	wpierniczyłbym, bym wpierniczył	wpierniczyłabym, bym wpierniczyła	wpierniczyłobym, bym wpierniczyło	wpierniczylibyśmy, byśmy wpierniczyli	wpierniczyłybyśmy, byśmy wpierniczyły
	2nd	wpierniczyłbyś, byś wpierniczył	wpierniczyłabyś, byś wpierniczyła	wpierniczyłobyś, byś wpierniczyło	wpierniczylibyście, byście wpierniczyli	wpierniczyłybyście, byście wpierniczyły
	3rd	wpierniczyłby, by wpierniczył	wpierniczyłaby, by wpierniczyła	wpierniczyłoby, by wpierniczyło	wpierniczyliby, by wpierniczyli	wpierniczyłyby, by wpierniczyły
	impersonal	wpierniczono by
imperative	1st	niech wpierniczę			wpierniczmy
	2nd	wpiernicz			wpierniczcie
	3rd	niech wpierniczy			niech wpierniczą
passive adjectival participle		wpierniczony	wpierniczona	wpierniczone	wpierniczeni	wpierniczone
anterior adverbial participle		wpierniczywszy
verbal noun		wpierniczenie

Further reading

• wpierniczyć in Polish dictionaries at PWN