wrobić

Polish

Etymology

From w- +‎ robić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrɔ.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbit͡ɕ
• Syllabification: wro‧bić

Verb

wrobić pf (imperfective wrabiać)

1. (transitive, colloquial) to frame, to set up (falsely incriminate) [with w (+ accusative) ‘for something’]

Declension

Conjugation of wrobić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wrobić
future tense	1st	wrobię			wrobimy
	2nd	wrobisz			wrobicie
	3rd	wrobi			wrobią
	impersonal	wrobi się
past tense	1st	wrobiłem, -(e)m wrobił	wrobiłam, -(e)m wrobiła	wrobiłom, -(e)m wrobiło	wrobiliśmy, -(e)śmy wrobili	wrobiłyśmy, -(e)śmy wrobiły
	2nd	wrobiłeś, -(e)ś wrobił	wrobiłaś, -(e)ś wrobiła	wrobiłoś, -(e)ś wrobiło	wrobiliście, -(e)ście wrobili	wrobiłyście, -(e)ście wrobiły
	3rd	wrobił	wrobiła	wrobiło	wrobili	wrobiły
	impersonal	wrobiono
conditional	1st	wrobiłbym, bym wrobił	wrobiłabym, bym wrobiła	wrobiłobym, bym wrobiło	wrobilibyśmy, byśmy wrobili	wrobiłybyśmy, byśmy wrobiły
	2nd	wrobiłbyś, byś wrobił	wrobiłabyś, byś wrobiła	wrobiłobyś, byś wrobiło	wrobilibyście, byście wrobili	wrobiłybyście, byście wrobiły
	3rd	wrobiłby, by wrobił	wrobiłaby, by wrobiła	wrobiłoby, by wrobiło	wrobiliby, by wrobili	wrobiłyby, by wrobiły
	impersonal	wrobiono by
imperative	1st	niech wrobię			wróbmy
	2nd	wrób			wróbcie
	3rd	niech wrobi			niech wrobią
passive adjectival participle		wrobiony	wrobiona	wrobione	wrobieni	wrobione
anterior adverbial participle		wrobiwszy
verbal noun		wrobienie

Further reading

• wrobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrobić in Polish dictionaries at PWN