wygnać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish wygnać, from Proto-Slavic *vygъnati. By surface analysis, wy- +‎ gnać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvɘ.ɡnat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘɡnat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧gnać

Verb

[edit]

wygnać pf (imperfective wyganiać)

  1. (transitive) to chase away
  2. (transitive) to expel, to drive out
  3. (transitive) to exile
  4. (reflexive with się) to chase each other away

Conjugation

[edit]
Conjugation of wygnać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygnać
future tense 1st wygnam wygnamy
2nd wygnasz wygnacie
3rd wygna wygnają
impersonal wygna się
past tense 1st wygnałem,
-(e)m wygnał
wygnałam,
-(e)m wygnała
wygnałom,
-(e)m wygnało
wygnaliśmy,
-(e)śmy wygnali
wygnałyśmy,
-(e)śmy wygnały
2nd wygnałeś,
-(e)ś wygnał
wygnałaś,
-(e)ś wygnała
wygnałoś,
-(e)ś wygnało
wygnaliście,
-(e)ście wygnali
wygnałyście,
-(e)ście wygnały
3rd wygnał wygnała wygnało wygnali wygnały
impersonal wygnano
conditional 1st wygnałbym,
bym wygnał
wygnałabym,
bym wygnała
wygnałobym,
bym wygnało
wygnalibyśmy,
byśmy wygnali
wygnałybyśmy,
byśmy wygnały
2nd wygnałbyś,
byś wygnał
wygnałabyś,
byś wygnała
wygnałobyś,
byś wygnało
wygnalibyście,
byście wygnali
wygnałybyście,
byście wygnały
3rd wygnałby,
by wygnał
wygnałaby,
by wygnała
wygnałoby,
by wygnało
wygnaliby,
by wygnali
wygnałyby,
by wygnały
impersonal wygnano by
imperative 1st niech wygnam wygnajmy
2nd wygnaj wygnajcie
3rd niech wygna niech wygnają
passive adjectival participle wygnany wygnana wygnane wygnani wygnane
anterior adverbial participle wygnawszy
verbal noun wygnanie

Further reading

[edit]
  • wygnać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygnać in Polish dictionaries at PWN