wygrać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ grać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvɘ.ɡrat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘɡrat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧grać

Verb

[edit]

wygrać pf (imperfective wygrywać)

  1. (transitive) to win (a prize)
  2. (intransitive) to lead (in a competition)
    Antonym: przegrać

Conjugation

[edit]
Conjugation of wygrać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wygrać
future tense 1st wygram wygramy
2nd wygrasz wygracie
3rd wygra wygrają
impersonal wygra się
past tense 1st wygrałem,
-(e)m wygrał
wygrałam,
-(e)m wygrała
wygrałom,
-(e)m wygrało
wygraliśmy,
-(e)śmy wygrali
wygrałyśmy,
-(e)śmy wygrały
2nd wygrałeś,
-(e)ś wygrał
wygrałaś,
-(e)ś wygrała
wygrałoś,
-(e)ś wygrało
wygraliście,
-(e)ście wygrali
wygrałyście,
-(e)ście wygrały
3rd wygrał wygrała wygrało wygrali wygrały
impersonal wygrano
conditional 1st wygrałbym,
bym wygrał
wygrałabym,
bym wygrała
wygrałobym,
bym wygrało
wygralibyśmy,
byśmy wygrali
wygrałybyśmy,
byśmy wygrały
2nd wygrałbyś,
byś wygrał
wygrałabyś,
byś wygrała
wygrałobyś,
byś wygrało
wygralibyście,
byście wygrali
wygrałybyście,
byście wygrały
3rd wygrałby,
by wygrał
wygrałaby,
by wygrała
wygrałoby,
by wygrało
wygraliby,
by wygrali
wygrałyby,
by wygrały
impersonal wygrano by
imperative 1st niech wygram wygrajmy
2nd wygraj wygrajcie
3rd niech wygra niech wygrają
passive adjectival participle wygrany wygrana wygrane wygrani wygrane
anterior adverbial participle wygrawszy
verbal noun wygranie

Further reading

[edit]
  • wygrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wygrać in Polish dictionaries at PWN