wytrzymać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ trzymać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /vɘˈtʂɘ.mat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘmat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧trzy‧mać

Verb

[edit]

wytrzymać pf (imperfective wytrzymywać)

  1. (transitive) to withstand, to bear, to endure, to stand

Conjugation

[edit]
Conjugation of wytrzymać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wytrzymać
future tense 1st wytrzymam wytrzymamy
2nd wytrzymasz wytrzymacie
3rd wytrzyma wytrzymają
impersonal wytrzyma się
past tense 1st wytrzymałem,
-(e)m wytrzymał
wytrzymałam,
-(e)m wytrzymała
wytrzymałom,
-(e)m wytrzymało
wytrzymaliśmy,
-(e)śmy wytrzymali
wytrzymałyśmy,
-(e)śmy wytrzymały
2nd wytrzymałeś,
-(e)ś wytrzymał
wytrzymałaś,
-(e)ś wytrzymała
wytrzymałoś,
-(e)ś wytrzymało
wytrzymaliście,
-(e)ście wytrzymali
wytrzymałyście,
-(e)ście wytrzymały
3rd wytrzymał wytrzymała wytrzymało wytrzymali wytrzymały
impersonal wytrzymano
conditional 1st wytrzymałbym,
bym wytrzymał
wytrzymałabym,
bym wytrzymała
wytrzymałobym,
bym wytrzymało
wytrzymalibyśmy,
byśmy wytrzymali
wytrzymałybyśmy,
byśmy wytrzymały
2nd wytrzymałbyś,
byś wytrzymał
wytrzymałabyś,
byś wytrzymała
wytrzymałobyś,
byś wytrzymało
wytrzymalibyście,
byście wytrzymali
wytrzymałybyście,
byście wytrzymały
3rd wytrzymałby,
by wytrzymał
wytrzymałaby,
by wytrzymała
wytrzymałoby,
by wytrzymało
wytrzymaliby,
by wytrzymali
wytrzymałyby,
by wytrzymały
impersonal wytrzymano by
imperative 1st niech wytrzymam wytrzymajmy
2nd wytrzymaj wytrzymajcie
3rd niech wytrzyma niech wytrzymają
passive adjectival participle wytrzymany wytrzymana wytrzymane wytrzymani wytrzymane
anterior adverbial participle wytrzymawszy
verbal noun wytrzymanie

Further reading

[edit]
  • wytrzymać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wytrzymać in Polish dictionaries at PWN