zabłąkać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From za- +‎ błąkać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /zaˈbwɔŋ.kat͡ɕ/
  • Audio 1; zabłąkać:(file)
  • Audio 2; zabłąkać się:(file)
  • Rhymes: -ɔŋkat͡ɕ
  • Syllabification: za‧błą‧kać

Verb

[edit]

zabłąkać pf

  1. (reflexive with się) to get lost, to stray (to unknowingly stray from the right path)
    Synonyms: zabłądzić, zbłądzić, zbłąkać się
    • 2003, Witold Jabłoński, Uczeń czarnoksiężnika[1], Wydawnictwo Super Nowa:
      Mistrz Wolfgang rzekł mu władczo jak zwykle, aby nigdzie się nie oddalał, gdyby zaś przydybały go straże, miał okazać książęcy pierścień i udawać wędrowca, który zabłąkał się w lesie.
      As usual, Master Wolfgang told him to stay where he was and, if he was caught by the guards, to show his princely ring and pretend to be a wanderer who had strayed into the forest.
  2. (reflexive with się) to chance to get somewhere (to arrive unexpectedly at some place by walking aimlessly)
    Synonyms: zabłądzić, zbłądzić, zbłąkać się
    • 2008, Mariusz Kaszyński, Skarb w glinianym naczyniu[2], Agencja Wydawnicza RUNA:
      – Dzieci ginęły. – Zabłąkały się w mrozy do lasu albo i nad morze. Przy takiej pogodzie o wypadek nietrudno!
      – Children were dying. – They had strayed into the woods or to the sea in freezing weather. It is not difficult to have an accident in such weather!
    • 2003, Krzysztof Zając, “Etat za trzy grosze”, in Express Ilustrowany[3], Oddział Prasa Łódzka:
      Na parterze – jak zazwyczaj, byli obsługiwani bezrobotni. Jeden z nich zabłąkał się przed stoisko z ofertami dla młodzieży – A dla takiego starego coś macie? – spytał.
      On the ground floor – as usual, the unemployed were being served. One of them strayed in front of a stand with offers for young people – Do you have anything for such an old man? – he asked.
  3. (reflexive with się, of objects) to happen to be somewhere (to be accidentally found in an unexpected place)
    • 1996, Czapski Józef, Patrząc[4], Znak:
      W dziale holenderskim zabłąkał się mały autoportret Van Gogha, stała przy nim warta. „Ten obraz jest pono wart więcej niż cała wystawa”, powiedział nam poufnie wartownik.
      A small self-portrait by Van Gogh had strayed into the Dutch section, a guard was standing by it. “This painting is supposedly worth more than the entire exhibition,” the guard told us confidentially.

Conjugation

[edit]
Conjugation of zabłąkać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zabłąkać
future tense 1st zabłąkam zabłąkamy
2nd zabłąkasz zabłąkacie
3rd zabłąka zabłąkają
impersonal zabłąka się
past tense 1st zabłąkałem,
-(e)m zabłąkał
zabłąkałam,
-(e)m zabłąkała
zabłąkałom,
-(e)m zabłąkało
zabłąkaliśmy,
-(e)śmy zabłąkali
zabłąkałyśmy,
-(e)śmy zabłąkały
2nd zabłąkałeś,
-(e)ś zabłąkał
zabłąkałaś,
-(e)ś zabłąkała
zabłąkałoś,
-(e)ś zabłąkało
zabłąkaliście,
-(e)ście zabłąkali
zabłąkałyście,
-(e)ście zabłąkały
3rd zabłąkał zabłąkała zabłąkało zabłąkali zabłąkały
impersonal zabłąkano
conditional 1st zabłąkałbym,
bym zabłąkał
zabłąkałabym,
bym zabłąkała
zabłąkałobym,
bym zabłąkało
zabłąkalibyśmy,
byśmy zabłąkali
zabłąkałybyśmy,
byśmy zabłąkały
2nd zabłąkałbyś,
byś zabłąkał
zabłąkałabyś,
byś zabłąkała
zabłąkałobyś,
byś zabłąkało
zabłąkalibyście,
byście zabłąkali
zabłąkałybyście,
byście zabłąkały
3rd zabłąkałby,
by zabłąkał
zabłąkałaby,
by zabłąkała
zabłąkałoby,
by zabłąkało
zabłąkaliby,
by zabłąkali
zabłąkałyby,
by zabłąkały
impersonal zabłąkano by
imperative 1st niech zabłąkam zabłąkajmy
2nd zabłąkaj zabłąkajcie
3rd niech zabłąka niech zabłąkają
anterior adverbial participle zabłąkawszy
verbal noun zabłąkanie

Derived terms

[edit]
adjective

Further reading

[edit]
  • zabłąkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zabłąkać in Polish dictionaries at PWN