zapukać

Polish

Etymology

From za- +‎ pukać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈpu.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ukat͡ɕ
• Syllabification: za‧pu‧kać

Verb

zapukać pf

1. (intransitive) to knock several times
2. (figuratively, intransitive) to turn to, to address [+ do (genitive) = someone]

   Synonym: zwrócić się

Conjugation

Conjugation of zapukać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zapukać
future tense	1st	zapukam			zapukamy
	2nd	zapukasz			zapukacie
	3rd	zapuka			zapukają
	impersonal	zapuka się
past tense	1st	zapukałem, -(e)m zapukał	zapukałam, -(e)m zapukała	zapukałom, -(e)m zapukało	zapukaliśmy, -(e)śmy zapukali	zapukałyśmy, -(e)śmy zapukały
	2nd	zapukałeś, -(e)ś zapukał	zapukałaś, -(e)ś zapukała	zapukałoś, -(e)ś zapukało	zapukaliście, -(e)ście zapukali	zapukałyście, -(e)ście zapukały
	3rd	zapukał	zapukała	zapukało	zapukali	zapukały
	impersonal	zapukano
conditional	1st	zapukałbym, bym zapukał	zapukałabym, bym zapukała	zapukałobym, bym zapukało	zapukalibyśmy, byśmy zapukali	zapukałybyśmy, byśmy zapukały
	2nd	zapukałbyś, byś zapukał	zapukałabyś, byś zapukała	zapukałobyś, byś zapukało	zapukalibyście, byście zapukali	zapukałybyście, byście zapukały
	3rd	zapukałby, by zapukał	zapukałaby, by zapukała	zapukałoby, by zapukało	zapukaliby, by zapukali	zapukałyby, by zapukały
	impersonal	zapukano by
imperative	1st	niech zapukam			zapukajmy
	2nd	zapukaj			zapukajcie
	3rd	niech zapuka			niech zapukają
anterior adverbial participle		zapukawszy
verbal noun		zapukanie

Further reading

• zapukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zapukać in Polish dictionaries at PWN