zezwolić

Polish

Etymology

From ze- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, ze- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zɛˈzvɔ.lit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔlit͡ɕ
• Syllabification: ze‧zwo‧lić

Verb

zezwolić pf (imperfective zezwalać)

1. (transitive, formal) to allow, to permit, to authorize

   Synonym: pozwolić

Conjugation

Conjugation of zezwolić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zezwolić
future tense	1st	zezwolę			zezwolimy
	2nd	zezwolisz			zezwolicie
	3rd	zezwoli			zezwolą
	impersonal	zezwoli się
past tense	1st	zezwoliłem, -(e)m zezwolił	zezwoliłam, -(e)m zezwoliła	zezwoliłom, -(e)m zezwoliło	zezwoliliśmy, -(e)śmy zezwolili	zezwoliłyśmy, -(e)śmy zezwoliły
	2nd	zezwoliłeś, -(e)ś zezwolił	zezwoliłaś, -(e)ś zezwoliła	zezwoliłoś, -(e)ś zezwoliło	zezwoliliście, -(e)ście zezwolili	zezwoliłyście, -(e)ście zezwoliły
	3rd	zezwolił	zezwoliła	zezwoliło	zezwolili	zezwoliły
	impersonal	zezwolono
conditional	1st	zezwoliłbym, bym zezwolił	zezwoliłabym, bym zezwoliła	zezwoliłobym, bym zezwoliło	zezwolilibyśmy, byśmy zezwolili	zezwoliłybyśmy, byśmy zezwoliły
	2nd	zezwoliłbyś, byś zezwolił	zezwoliłabyś, byś zezwoliła	zezwoliłobyś, byś zezwoliło	zezwolilibyście, byście zezwolili	zezwoliłybyście, byście zezwoliły
	3rd	zezwoliłby, by zezwolił	zezwoliłaby, by zezwoliła	zezwoliłoby, by zezwoliło	zezwoliliby, by zezwolili	zezwoliłyby, by zezwoliły
	impersonal	zezwolono by
imperative	1st	niech zezwolę			zezwólmy
	2nd	zezwól			zezwólcie
	3rd	niech zezwoli			niech zezwolą
passive adjectival participle		zezwolony	zezwolona	zezwolone	zezwoleni	zezwolone
anterior adverbial participle		zezwoliwszy
verbal noun		zezwolenie

Further reading

• zezwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zezwolić in Polish dictionaries at PWN