pozwolić

Old Polish

Etymology

From po- +‎ zwolić. First attested in the fifteenth century. Compare Old Slovak povoliť.

Pronunciation

IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔzvɔlʲit͡ɕ/
IPA^(key): (15^th CE) /pɔzvɔlʲit͡ɕ/

Verb

pozwolić pf

to allow; to agree, to assent [with ku (+ dative) ‘(to) what’]
- 1930 [c. 1455], “Jud”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 11, 17:
  Y poslal posli ku krolyowy edomskemu, rzekøcz: Przepuscz myø, acz przedø przes twø zemyø. Gen nye chcyal pozwolycz ku gego proszbam (qui noluit acquiescere precibus eius)
  [I posłał posły ku krolowi edomskiemu rzekąc: «Przepuść mię, ać przedę przez twą ziemię», jen nie chciał pozwolić ku jego prośbam (qui noluit acquiescere precibus eius)]

Descendants

Polish: pozwolić
Silesian: pozwolić

References

Bańkowski, Andrzej (2000) “pozwolić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pozwolić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pozwolić. By surface analysis, po- +‎ zwolić. Compare Kashubian pòzwòlëc.

Pronunciation

IPA^(key): /pɔˈzvɔ.lit͡ɕ/

(Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈzvɔ.lit͡ɕ/

Audio: (file)
Rhymes: -ɔlit͡ɕ
Syllabification: po‧zwo‧lić

Verb

pozwolić pf (imperfective pozwalać)

(intransitive) to allow (to give permission; to not obstruct) [with dative ‘whom’; in addition, with na (+ accusative) ‘what’; or with infinitive or żeby (+ infinitive or past-tense clause) ‘to do what’]
Synonym: dać

Antonyms: zabronić, zakazać
(intransitive) to permit (to allow legally) [with dative ‘whom’; in addition, with na (+ accusative) ‘what’; or with infinitive ‘to do what’]
Synonyms: dozwolić, zezwolić
(intransitive) to allow, to permit (to cause something to be possible) [with na (+ accusative) ‘what’; or with infinitive ‘to do what’]
Synonym: umożliwić
(reflexive with sobie) to allow oneself, to let oneself (to give permission to oneself to do something that might otherwise be considered inappropriate) [with infinitive ‘to do what’; or with na (+ accusative) ‘what’]
(reflexive with sobie) to allow oneself, to let oneself (to do something that one considers they ought to do) [with infinitive ‘to do what’]
(transitive, obsolete) to grant, to accord, to give [with accusative or genitive]
Synonyms: udzielić, użyczyć

Verb

pozwolić pf

(in the second and third person, literary) used as a polite construction in various situations
(in the second and third person) used to ask the listener to follow the speaker [with z (+ instrumental) ‘the speaker’]

Conjugation

Conjugation of pozwolić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pozwolić
future tense	1^st	pozwolę			pozwolimy
	2^nd	pozwolisz			pozwolicie
	3^rd	pozwoli			pozwolą
	impersonal	pozwoli się
past tense	1^st	pozwoliłem, -(e)m pozwolił	pozwoliłam, -(e)m pozwoliła	pozwoliłom, -(e)m pozwoliło	pozwoliliśmy, -(e)śmy pozwolili	pozwoliłyśmy, -(e)śmy pozwoliły
	2^nd	pozwoliłeś, -(e)ś pozwolił	pozwoliłaś, -(e)ś pozwoliła	pozwoliłoś, -(e)ś pozwoliło	pozwoliliście, -(e)ście pozwolili	pozwoliłyście, -(e)ście pozwoliły
	3^rd	pozwolił	pozwoliła	pozwoliło	pozwolili	pozwoliły
	impersonal	pozwolono
conditional	1^st	pozwoliłbym, bym pozwolił	pozwoliłabym, bym pozwoliła	pozwoliłobym, bym pozwoliło	pozwolilibyśmy, byśmy pozwolili	pozwoliłybyśmy, byśmy pozwoliły
	2^nd	pozwoliłbyś, byś pozwolił	pozwoliłabyś, byś pozwoliła	pozwoliłobyś, byś pozwoliło	pozwolilibyście, byście pozwolili	pozwoliłybyście, byście pozwoliły
	3^rd	pozwoliłby, by pozwolił	pozwoliłaby, by pozwoliła	pozwoliłoby, by pozwoliło	pozwoliliby, by pozwolili	pozwoliłyby, by pozwoliły
	impersonal	pozwolono by
imperative	1^st	niech pozwolę			pozwólmy
	2^nd	pozwól			pozwólcie
	3^rd	niech pozwoli			niech pozwolą
passive adjectival participle		pozwolony	pozwolona	pozwolone	pozwoleni	pozwolone
anterior adverbial participle		pozwoliwszy
verbal noun		pozwolenie

Derived terms

nouns

pozwolenie

verbs

móc sobie pozwolić impf

Descendants

→ Russian: позво́лить (pozvólitʹ)

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), pozwolić is one of the most used words in Polish, appearing 12 times in scientific texts, 31 times in news, 31 times in essays, 23 times in fiction, and 40 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 109 times, making it the 572nd most common word in a corpus of 500,000 words.^[1]

References

^ Ida Kurcz (1990) “pozwolić”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 426

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish pozwolić.

Pronunciation

IPA^(key): /pɔˈzvɔ.lit͡ɕ/
Rhymes: -ɔlit͡ɕ
Syllabification: po‧zwo‧lić

Verb

pozwolić pf (imperfective pozwŏlać)

(transitive) to allow, to permit, to consent to

Conjugation

Conjugation of pozwolić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pozwolić
future tense	1^st	pozwolã			pozwolymy
	2^nd	pozwolisz			pozwolicie
	3^rd	pozwoli			pozwolōm
past tense	1^st	pozwoliłch, pozwoliłech, pozwolił żech	pozwoliłach pozwoliła żech	pozwoliłoch¹⁾ pozwoliło żech¹⁾	pozwolilimy, pozwolilichmy	pozwoliłymy, pozwoliłychmy
	2^nd	pozwoliłś, pozwoliłeś, pozwolił żeś	pozwoliłaś pozwoliła żeś	pozwoliłoś¹⁾ pozwoliło żeś¹⁾	pozwoliliście, pozwolili żeście	pozwoliłyście, pozwoliły żeście
	3^rd	pozwolił	pozwoliła	pozwoliło	pozwolili	pozwoliły
pluperfect tense²⁾	1^st	bōłch pozwolił, bōłech pozwolił, bōł żech pozwolił	byłach pozwoliła była żech pozwoliła	byłoch pozwoliło¹⁾ było żech pozwoliło¹⁾	byli my pozwolili, bylichmy pozwolili	były my pozwoliły, byłychmy pozwoliły
	2^nd	bōłś pozwolił, bōłeś pozwolił, bōł żeś pozwolił	byłaś pozwoliła była żeś pozwoliła	byłoś pozwoliło¹⁾ było żeś pozwoliło¹⁾	byliście pozwolili, byli żeście pozwolili	byłyście pozwoliły, były żeście pozwoliły
	3^rd	bōł pozwolił	była pozwoliła	było pozwoliło¹⁾	były my pozwolili, byłychmy pozwolili	były pozwoliły
conditional	1^st	bych pozwolił	bych pozwoliła	byście pozwolili	by my pozwoliły, bychmy pozwoliły
	2^nd	byś pozwolił	byś pozwoliła	byście pozwolili	byście pozwoliły
	3^rd	by pozwolił	by pozwoliła	by pozwoliło	by pozwolili	by pozwoliły
imperative	1^st	niych pozwolã			pozwolmy
	2^nd	pozwol			pozwolcie
	3^rd	niych pozwoli			niych pozwolōm
passive adjectival participle		pozwolōny	pozwolōnŏ	pozwolōne	pozwolyni	pozwolōne
verbal noun		pozwolynie
¹⁾ Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms. ²⁾ The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Derived terms

nouns

pozwolynie

pozwolić

Contents

Old Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Descendants

References

Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Verb

Conjugation

Derived terms

Descendants

Trivia

References

Further reading

Silesian

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading

Navigation menu

pozwolić

Old Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Descendants

References

Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Verb

Conjugation

Derived terms

Descendants

Trivia

References

Further reading

Silesian

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading

Navigation menu

Search