zwijmelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch swimelen. Equivalent to zwijmen +‎ -elen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɛi̯.mə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwij‧me‧len
• Rhymes: -ɛi̯mələn

Verb

zwijmelen

1. (intransitive) to swoon, to pass out
2. (intransitive) to stagger, to walk unsteadily

   Synonym: zwalken

Inflection

Conjugation of zwijmelen (weak)
infinitive	zwijmelen
past singular	zwijmelde
past participle	gezwijmeld
infinitive	zwijmelen
gerund	zwijmelen n
	present tense	past tense
1st person singular	zwijmel	zwijmelde
2nd person sing. (jij)	zwijmelt, zwijmel2	zwijmelde
2nd person sing. (u)	zwijmelt	zwijmelde
2nd person sing. (gij)	zwijmelt	zwijmelde
3rd person singular	zwijmelt	zwijmelde
plural	zwijmelen	zwijmelden
subjunctive sing.1	zwijmele	zwijmelde
subjunctive plur.1	zwijmelen	zwijmelden
imperative sing.	zwijmel
imperative plur.1	zwijmelt
participles	zwijmelend	gezwijmeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.