απεχθάνομαι

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀπεχθάνομαι (apekhthánomai, “I am hated”) also with transitive sense since Hellenistic times. From ἀπεχθής (apekhthḗs, “hateful”) from ἀπ(ό) (“with emphasizing sense”) + ἔχθος n (ékhthos, “hatred”). Morphologically απ- + εχθ‑ + ‑άνομαι.

Pronunciation

• IPA^(key): /apeˈxθanome/
• Hyphenation: α‧πε‧χθά‧νο‧μαι

Verb

απεχθάνομαι • (apechthánomai) deponent found only in the present and imperfect tenses

1. (transitive) to abominate, detest, abhor

Conjugation

απεχθάνομαι (deponent defective verb)

	Passive voice ➤   —   Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	απεχθάνομαι	απεχθανόμουν(α)	θα απεχθάνομαι
2 sg	απεχθάνεσαι	απεχθανόσουν(α)	θα απεχθάνεσαι
3 sg	απεχθάνεται	απεχθανόταν(ε)	θα απεχθάνεται
1 pl	απεχθανόμαστε	απεχθανόμασταν, (‑όμαστε)	θα απεχθανόμαστε
2 pl	απεχθάνεστε, απεχθανόσαστε	απεχθανόσασταν, (‑όσαστε)	θα απεχθάνεστε, θα απεχθανόσαστε
3 pl	απεχθάνονται	απεχθάνονταν, (απεχθανόντουσαν)	θα απεχθάνονται
Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	—	απεχθάνεστε
Other forms	Present participle ➤	Perfect participle ➤
	—	—
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: απέχθεια f (apéchtheia, “repugnance”)