retracto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: retractó

Latin[edit]

Etymology[edit]

From re- +‎ tracto.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

retractō (present infinitive retractāre, perfect active retractāvī, supine retractātum); first conjugation

  1. to undertake again
  2. to withdraw, refuse, decline
  3. to retract

Conjugation[edit]

   Conjugation of retractō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present retractō retractās retractat retractāmus retractātis retractant
imperfect retractābam retractābās retractābat retractābāmus retractābātis retractābant
future retractābō retractābis retractābit retractābimus retractābitis retractābunt
perfect retractāvī retractāvistī retractāvit retractāvimus retractāvistis retractāvērunt,
retractāvēre
pluperfect retractāveram retractāverās retractāverat retractāverāmus retractāverātis retractāverant
future perfect retractāverō retractāveris retractāverit retractāverimus retractāveritis retractāverint
passive present retractor retractāris,
retractāre
retractātur retractāmur retractāminī retractantur
imperfect retractābar retractābāris,
retractābāre
retractābātur retractābāmur retractābāminī retractābantur
future retractābor retractāberis,
retractābere
retractābitur retractābimur retractābiminī retractābuntur
perfect retractātus + present active indicative of sum
pluperfect retractātus + imperfect active indicative of sum
future perfect retractātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present retractem retractēs retractet retractēmus retractētis retractent
imperfect retractārem retractārēs retractāret retractārēmus retractārētis retractārent
perfect retractāverim retractāverīs retractāverit retractāverīmus retractāverītis retractāverint
pluperfect retractāvissem retractāvissēs retractāvisset retractāvissēmus retractāvissētis retractāvissent
passive present retracter retractēris,
retractēre
retractētur retractēmur retractēminī retractentur
imperfect retractārer retractārēris,
retractārēre
retractārētur retractārēmur retractārēminī retractārentur
perfect retractātus + present active subjunctive of sum
pluperfect retractātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present retractā retractāte
future retractātō retractātō retractātōte retractantō
passive present retractāre retractāminī
future retractātor retractātor retractantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives retractāre retractāvisse retractātūrum esse retractārī retractātum esse retractātum īrī
participles retractāns retractātūrus retractātus retractandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
retractandī retractandō retractandum retractandō retractātum retractātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • retracto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • retracto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • retracto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Verb[edit]

retracto

  1. first-person singular present indicative of retractar

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /reˈtɾaɡto/ [reˈt̪ɾaɣ̞.t̪o]
  • Rhymes: -aɡto
  • Syllabification: re‧trac‧to

Etymology 1[edit]

From Latin retractus.

Noun[edit]

retracto m (plural retractos)

  1. (law) option
  2. first refusal

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

retracto

  1. first-person singular present indicative of retractar

Further reading[edit]