δύσκολος

Ancient Greek

Etymology

Unknown. Unconvincing are connections with κέλομαι (kélomai, “to urge, exhort, command”) or πέλω (pélō, “to become, be”), but the prefix is clearly δυσ- (dus-).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dýs.ko.los/ → /ˈðys.ko.los/ → /ˈðis.ko.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dýs.ko.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdys.ko.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðys.ko.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðys.ko.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðis.ko.los/

Adjective

δύσκολος • (dúskolos) m or f (neuter δύσκολον); second declension

1. bad-tempered, irritable, peevish, grouchy, cantankerous
2. unpleasant, annoying
3. difficult, troublesome

Inflection

Second declension of δύσκολος; δύσκολον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δύσκολος dúskolos	δύσκολον dúskolon		δυσκόλω duskólō	δυσκόλω duskólō		δύσκολοι dúskoloi	δύσκολᾰ dúskola
Genitive		δυσκόλου duskólou	δυσκόλου duskólou		δυσκόλοιν duskóloin	δυσκόλοιν duskóloin		δυσκόλων duskólōn	δυσκόλων duskólōn
Dative		δυσκόλῳ duskólōi	δυσκόλῳ duskólōi		δυσκόλοιν duskóloin	δυσκόλοιν duskóloin		δυσκόλοις duskólois	δυσκόλοις duskólois
Accusative		δύσκολον dúskolon	δύσκολον dúskolon		δυσκόλω duskólō	δυσκόλω duskólō		δυσκόλους duskólous	δύσκολᾰ dúskola
Vocative		δύσκολε dúskole	δύσκολον dúskolon		δυσκόλω duskólō	δυσκόλω duskólō		δύσκολοι dúskoloi	δύσκολᾰ dúskola
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		δυσκόλως duskólōs			δυσκολώτερος duskolṓteros			δυσκολώτᾰτος duskolṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δυσκολόκαμπτος (duskolókamptos)
• δυσκολοκοιτέω (duskolokoitéō)
• δυσκολόκοιτος (duskolókoitos)

 

Descendants

• Greek: δύσκολος (dýskolos)
• → Latin: dyscolus
  • → Italian: discolo

Further reading

• “δύσκολος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δύσκολος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• δύσκολος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δύσκολος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek δύσκολος (dúskolos, “hard to satisfy with food”), from Ancient Greek δυσ- (dus-, “bad, hard, unfortunate”) +‎ Ancient Greek -κολος (-kolos, “keeper, tender, watcher”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈðiskolos/
• Hyphenation: δύ‧σκο‧λος

Adjective

δύσκολος • (dýskolos) m (feminine δύσκολη, neuter δύσκολο)

1. (most senses) difficult, hard, tough, arduous (not easy, requiring much effort)

   Τα Κινέζικα είναι δύσκολη γλώσσα να μάθεις. ― Ta Kinézika eínai dýskoli glóssa na mátheis. ― Chinese is a difficult language to learn.

   Η Ελλάδα περνάει δύσκολους καιρούς με την οικονομία της. ― I Elláda pernáei dýskolous kairoús me tin oikonomía tis. ― Greece is going through tough times with the economy.

2. (medicine) refractory (difficult to treat)

   Ο πατέρας μου πάσχει από δύσκολη ασθένεια. ― O patéras mou páschei apó dýskoli asthéneia. ― My father is suffering from a refractory illness.

3. (of people) difficult, uncooperative, troublesome (hard to manage)

   Η μητέρα μου πάντα ήταν δύσκολος άνθρωπος. ― I mitéra mou pánta ítan dýskolos ánthropos. ― My mother was always a difficult woman.

Declension

Declension of δύσκολος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δύσκολος •	δύσκολη •	δύσκολο •	δύσκολοι •	δύσκολες •	δύσκολα •
genitive	δύσκολου •	δύσκολης •	δύσκολου •	δύσκολων •	δύσκολων •	δύσκολων •
accusative	δύσκολο •	δύσκολη •	δύσκολο •	δύσκολους •	δύσκολες •	δύσκολα •
vocative	δύσκολε •	δύσκολη •	δύσκολο •	δύσκολοι •	δύσκολες •	δύσκολα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δύσκολος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δύσκολος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσκολότερος •	δυσκολότερη •	δυσκολότερο •	δυσκολότεροι •	δυσκολότερες •	δυσκολότερα •
genitive	δυσκολότερου •	δυσκολότερης •	δυσκολότερου •	δυσκολότερων •	δυσκολότερων •	δυσκολότερων •
accusative	δυσκολότερο •	δυσκολότερη •	δυσκολότερο •	δυσκολότερους •	δυσκολότερες •	δυσκολότερα •
vocative	δυσκολότερε •	δυσκολότερη •	δυσκολότερο •	δυσκολότεροι •	δυσκολότερες •	δυσκολότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δυσκολότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσκολότατος •	δυσκολότατη •	δυσκολότατο •	δυσκολότατοι •	δυσκολότατες •	δυσκολότατα •
genitive	δυσκολότατου •	δυσκολότατης •	δυσκολότατου •	δυσκολότατων •	δυσκολότατων •	δυσκολότατων •
accusative	δυσκολότατο •	δυσκολότατη •	δυσκολότατο •	δυσκολότατους •	δυσκολότατες •	δυσκολότατα •
vocative	δυσκολότατε •	δυσκολότατη •	δυσκολότατο •	δυσκολότατοι •	δυσκολότατες •	δυσκολότατα •

Synonyms

• (difficult, tough): δυσχερής (dyscherís), επίπονος (epíponos), ζόρικος (zórikos), χαλεπός (chalepós), δυσνόητος (dysnóitos, “difficult to understand, incomprehensible”), περίπλοκος (períplokos, “difficult to understand, complicated”), προβληματικός (provlimatikós, “difficult, problematic”)
• (difficult to treat, refractory): δυσθεράπευτος (dystherápeftos)
• (difficult, uncooperative): δύστροπος (dýstropos), ιδιότροπος (idiótropos), ανάποδος (anápodos), στριμμένος (strimménos), στριφνός (strifnós)

Antonyms

• (difficult, tough): εύκολος (éfkolos), εύληπτος (évliptos, “easy to understand, comprehensible”), ευνοϊκός (evnoïkós, “easy, favourable”)

Related terms

• δυσκολία f (dyskolía, “difficulty, trouble”)
• δύσκολα (dýskola, “with difficulty”)
• δυσκολεύω (dyskolévo, “to make difficult”)
• δυσκοιλιότητα f (dyskoiliótita, “constipation”)
• δυσκοίλιος (dyskoílios, “constipated”)
• δυσκόλεμα n (dyskólema, “difficulty”)
• δυσκολο- (dyskolo-, “difficult, hard”, prefix)