κηρύσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• κηρύττω (kērúttō) — Attic
• κᾱρύσσω (kārússō) — Doric

Etymology

From Proto-Hellenic *kāruťťō, from the stem of κῆρῠξ (kêrux, “herald”) and Proto-Hellenic *-yō (verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɛː.rýs.sɔː/ → /ciˈrys.so/ → /ciˈri.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɛː.rýs.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke̝ˈrys.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈrys.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈrys.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈri.so/

Verb

κηρύσσω • (kērússō)

1. To be a herald or auctioneer
2. To make a proclamation as herald
3. (transitive) To summon by herald
4. (transitive) To proclaim, announce
5. (transitive) To command someone publicly to do something (with infinitive or dative of thing)
6. (New Testament) To preach the gospel

Inflection

   Present: κηρύσσω, κηρύσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κηρύσσω	κηρύσσεις	κηρύσσει	κηρύσσετον	κηρύσσετον	κηρύσσομεν	κηρύσσετε	κηρύσσουσῐ(ν)
	subjunctive	κηρύσσω	κηρύσσῃς	κηρύσσῃ	κηρύσσητον	κηρύσσητον	κηρύσσωμεν	κηρύσσητε	κηρύσσωσῐ(ν)
	optative	κηρύσσοιμῐ	κηρύσσοις	κηρύσσοι	κηρύσσοιτον	κηρυσσοίτην	κηρύσσοιμεν	κηρύσσοιτε	κηρύσσοιεν
	imperative		κήρυσσε	κηρυσσέτω	κηρύσσετον	κηρυσσέτων		κηρύσσετε	κηρυσσόντων
middle/ passive	indicative	κηρύσσομαι	κηρύσσῃ, κηρύσσει	κηρύσσεται	κηρύσσεσθον	κηρύσσεσθον	κηρυσσόμεθᾰ	κηρύσσεσθε	κηρύσσονται
	subjunctive	κηρύσσωμαι	κηρύσσῃ	κηρύσσηται	κηρύσσησθον	κηρύσσησθον	κηρυσσώμεθᾰ	κηρύσσησθε	κηρύσσωνται
	optative	κηρυσσοίμην	κηρύσσοιο	κηρύσσοιτο	κηρύσσοισθον	κηρυσσοίσθην	κηρυσσοίμεθᾰ	κηρύσσοισθε	κηρύσσοιντο
	imperative		κηρύσσου	κηρυσσέσθω	κηρύσσεσθον	κηρυσσέσθων		κηρύσσεσθε	κηρυσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κηρύσσειν				κηρύσσεσθαι
participle	m	κηρύσσων				κηρυσσόμενος
	f	κηρύσσουσᾰ				κηρυσσομένη
	n	κηρῦσσον				κηρυσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκήρυσσον, ἐκηρυσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκήρυσσον	ἐκήρυσσες	ἐκήρυσσε(ν)	ἐκηρύσσετον	ἐκηρυσσέτην	ἐκηρύσσομεν	ἐκηρύσσετε	ἐκήρυσσον
middle/ passive	indicative	ἐκηρυσσόμην	ἐκηρύσσου	ἐκηρύσσετο	ἐκηρύσσεσθον	ἐκηρυσσέσθην	ἐκηρυσσόμεθᾰ	ἐκηρύσσεσθε	ἐκηρύσσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κηρῠ́ξω, κηρῠ́ξομαι, κηρῡχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κηρῠ́ξω	κηρῠ́ξεις	κηρῠ́ξει	κηρῠ́ξετον	κηρῠ́ξετον	κηρῠ́ξομεν	κηρῠ́ξετε	κηρῠ́ξουσῐ(ν)
	optative	κηρῠ́ξοιμῐ	κηρῠ́ξοις	κηρῠ́ξοι	κηρῠ́ξοιτον	κηρῠξοίτην	κηρῠ́ξοιμεν	κηρῠ́ξοιτε	κηρῠ́ξοιεν
middle	indicative	κηρῠ́ξομαι	κηρῠ́ξῃ, κηρῠ́ξει	κηρῠ́ξεται	κηρῠ́ξεσθον	κηρῠ́ξεσθον	κηρῠξόμεθᾰ	κηρῠ́ξεσθε	κηρῠ́ξονται
	optative	κηρῠξοίμην	κηρῠ́ξοιο	κηρῠ́ξοιτο	κηρῠ́ξοισθον	κηρῠξοίσθην	κηρῠξοίμεθᾰ	κηρῠ́ξοισθε	κηρῠ́ξοιντο
passive	indicative	κηρῡχθήσομαι	κηρῡχθήσῃ	κηρῡχθήσεται	κηρῡχθήσεσθον	κηρῡχθήσεσθον	κηρῡχθησόμεθᾰ	κηρῡχθήσεσθε	κηρῡχθήσονται
	optative	κηρῡχθησοίμην	κηρῡχθήσοιο	κηρῡχθήσοιτο	κηρῡχθήσοισθον	κηρῡχθησοίσθην	κηρῡχθησοίμεθᾰ	κηρῡχθήσοισθε	κηρῡχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κηρῠ́ξειν			κηρῠ́ξεσθαι		κηρῡχθήσεσθαι
participle	m	κηρῠ́ξων			κηρῠξόμενος		κηρῡχθησόμενος
	f	κηρῠ́ξουσᾰ			κηρῠξομένη		κηρῡχθησομένη
	n	κηρῠ́ξον			κηρῠξόμενον		κηρῡχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκήρῠξᾰ, ἐκηρῠξᾰ́μην, ἐκηρύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκήρῠξᾰ	ἐκήρῠξᾰς	ἐκήρῠξε(ν)	ἐκηρῠ́ξᾰτον	ἐκηρῠξᾰ́την	ἐκηρῠ́ξᾰμεν	ἐκηρῠ́ξᾰτε	ἐκήρῠξᾰν
	subjunctive	κηρῠ́ξω	κηρῠ́ξῃς	κηρῠ́ξῃ	κηρῠ́ξητον	κηρῠ́ξητον	κηρῠ́ξωμεν	κηρῠ́ξητε	κηρῠ́ξωσῐ(ν)
	optative	κηρῠ́ξαιμῐ	κηρῠ́ξειᾰς, κηρῠ́ξαις	κηρῠ́ξειε(ν), κηρῠ́ξαι	κηρῠ́ξαιτον	κηρῠξαίτην	κηρῠ́ξαιμεν	κηρῠ́ξαιτε	κηρῠ́ξειᾰν, κηρῠ́ξαιεν
	imperative		κήρῠξον	κηρῠξᾰ́τω	κηρῠ́ξᾰτον	κηρῠξᾰ́των		κηρῠ́ξᾰτε	κηρῠξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκηρῠξᾰ́μην	ἐκηρῠ́ξω	ἐκηρῠ́ξᾰτο	ἐκηρῠ́ξᾰσθον	ἐκηρῠξᾰ́σθην	ἐκηρῠξᾰ́μεθᾰ	ἐκηρῠ́ξᾰσθε	ἐκηρῠ́ξᾰντο
	subjunctive	κηρῠ́ξωμαι	κηρῠ́ξῃ	κηρῠ́ξηται	κηρῠ́ξησθον	κηρῠ́ξησθον	κηρῠξώμεθᾰ	κηρῠ́ξησθε	κηρῠ́ξωνται
	optative	κηρῠξαίμην	κηρῠ́ξαιο	κηρῠ́ξαιτο	κηρῠ́ξαισθον	κηρῠξαίσθην	κηρῠξαίμεθᾰ	κηρῠ́ξαισθε	κηρῠ́ξαιντο
	imperative		κήρῠξαι	κηρῠξᾰ́σθω	κηρῠ́ξᾰσθον	κηρῠξᾰ́σθων		κηρῠ́ξᾰσθε	κηρῠξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκηρύχθην	ἐκηρύχθης	ἐκηρύχθη	ἐκηρύχθητον	ἐκηρυχθήτην	ἐκηρύχθημεν	ἐκηρύχθητε	ἐκηρύχθησᾰν
	subjunctive	κηρυχθῶ	κηρυχθῇς	κηρυχθῇ	κηρυχθῆτον	κηρυχθῆτον	κηρυχθῶμεν	κηρυχθῆτε	κηρυχθῶσῐ(ν)
	optative	κηρυχθείην	κηρυχθείης	κηρυχθείη	κηρυχθεῖτον, κηρυχθείητον	κηρυχθείτην, κηρυχθειήτην	κηρυχθεῖμεν, κηρυχθείημεν	κηρυχθεῖτε, κηρυχθείητε	κηρυχθεῖεν, κηρυχθείησᾰν
	imperative		κηρύχθητῐ	κηρυχθήτω	κηρύχθητον	κηρυχθήτων		κηρύχθητε	κηρυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κηρῠ́ξαι			κηρῠ́ξᾰσθαι		κηρυχθῆναι
participle	m	κηρῠ́ξᾱς			κηρῠξᾰ́μενος		κηρυχθείς
	f	κηρῠ́ξᾱσᾰ			κηρῠξᾰμένη		κηρυχθεῖσᾰ
	n	κηρῠ́ξᾰν			κηρῠξᾰ́μενον		κηρυχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκήρῡχᾰ, κεκήρῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκήρῡχᾰ	κεκήρῡχᾰς	κεκήρῡχε(ν)	κεκηρῡ́χᾰτον	κεκηρῡ́χᾰτον	κεκηρῡ́χᾰμεν	κεκηρῡ́χᾰτε	κεκηρῡ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκηρῡ́χω	κεκηρῡ́χῃς	κεκηρῡ́χῃ	κεκηρῡ́χητον	κεκηρῡ́χητον	κεκηρῡ́χωμεν	κεκηρῡ́χητε	κεκηρῡ́χωσῐ(ν)
	optative	κεκηρῡ́χοιμῐ, κεκηρῡχοίην	κεκηρῡ́χοις, κεκηρῡχοίης	κεκηρῡ́χοι, κεκηρῡχοίη	κεκηρῡ́χοιτον	κεκηρῡχοίτην	κεκηρῡ́χοιμεν	κεκηρῡ́χοιτε	κεκηρῡ́χοιεν
	imperative		κεκήρῡχε	κεκηρῡχέτω	κεκηρῡ́χετον	κεκηρῡχέτων		κεκηρῡ́χετε	κεκηρῡχόντων
middle/ passive	indicative	κεκήρῡμαι	κεκήρῡσαι	κεκήρῡται	κεκήρῡσθον	κεκήρῡσθον	κεκηρῡ́μεθᾰ	κεκήρῡσθε	κεκήρῡνται
	subjunctive	κεκηρῡμένος ὦ	κεκηρῡμένος ᾖς	κεκηρῡμένος ᾖ	κεκηρῡμένω ἦτον	κεκηρῡμένω ἦτον	κεκηρῡμένοι ὦμεν	κεκηρῡμένοι ἦτε	κεκηρῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκηρῡμένος εἴην	κεκηρῡμένος εἴης	κεκηρῡμένος εἴη	κεκηρῡμένω εἴητον/εἶτον	κεκηρῡμένω εἰήτην/εἴτην	κεκηρῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκηρῡμένοι εἴητε/εἶτε	κεκηρῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκήρῡσο	κεκηρῡ́σθω	κεκήρῡσθον	κεκηρῡ́σθων		κεκήρῡσθε	κεκηρῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκηρῡχέναι				κεκηρῦσθαι
participle	m	κεκηρῡχώς				κεκηρῡμένος
	f	κεκηρῡχυῖᾰ				κεκηρῡμένη
	n	κεκηρῡχός				κεκηρῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκηρύχειν, ἐκεκηρύγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκηρύχειν, ἐκεκηρύχη	ἐκεκηρύχεις, ἐκεκηρύχης	ἐκεκηρύχει(ν)	ἐκεκηρύχετον	ἐκεκηρυχέτην	ἐκεκηρύχεμεν	ἐκεκηρύχετε	ἐκεκηρύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκηρύγμην	ἐκεκήρυξο	ἐκεκήρυκτο	ἐκεκήρυχθον	ἐκεκηρύχθην	ἐκεκηρύγμεθᾰ	ἐκεκήρυχθε	ἐκεκηρύχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνακηρύσσω (anakērússō)
• ἀντικηρύσσω (antikērússō)
• ἀποκηρύσσω (apokērússō)
• διακηρύσσω (diakērússō)
• ἐγκηρύσσω (enkērússō)
• εἰσκηρύσσω (eiskērússō)
• ἐκκηρύσσω (ekkērússō)
• ἐπικηρύσσω (epikērússō)
• κατακηρύσσω (katakērússō)
• κήρυγμα (kḗrugma)
• κηρυκτός (kēruktós)
• κήρυξις (kḗruxis)
• προκηρύσσω (prokērússō)
• προσκηρύσσω (proskērússō)
• ὑποκηρύσσω (hupokērússō)

 

Related terms

• κηρύκαινα (kērúkaina)
• κηρυκεία (kērukeía)
• κηρύκειον (kērúkeion)
• κηρύκειος (kērúkeios)
• κηρυκεύω (kērukeúō)
• κηρυκικός (kērukikós)
• κηρύκινος (kērúkinos)
• κηρύκιον (kērúkion)
• κῆρυξ (kêrux)

 

Descendants

• → Coptic: ⲕⲏⲣⲩⲥⲥⲉ (kērusse)
• Greek: κηρύσσω (kirýsso), κηρύττω (kirýtto)

References

• “κηρύσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κηρύσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κηρύσσω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κηρύσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κηρύσσω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2784 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Alternative forms

• κηρύττω (kirýtto)

Verb

κηρύσσω • (kirýsso) (past κήρυξα, passive κηρύσσομαι)

1. preach
2. declare, announce, call (war, a strike)

Conjugation

κηρύσσω   κηρύσσομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κηρύσσω	κηρύξω	κηρύσσομαι	κηρυχθώ
2 sg	κηρύσσεις	κηρύξεις	κηρύσσεσαι	κηρυχθείς
3 sg	κηρύσσει	κηρύξει	κηρύσσεται	κηρυχθεί
1 pl	κηρύσσουμε, [‑ομε]	κηρύξουμε, [‑ομε]	κηρυσσόμαστε	κηρυχθούμε
2 pl	κηρύσσετε	κηρύξετε	κηρύσσεστε, κηρυσσόσαστε	κηρυχθείτε
3 pl	κηρύσσουν(ε)	κηρύξουν(ε)	κηρύσσονται	κηρυχθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	κήρυσσα	κήρυξα	κηρυσσόμουν(α)	κηρύχθηκα
2 sg	κήρυσσες	κήρυξες	κηρυσσόσουν(α)	κηρύχθηκες
3 sg	κήρυσσε	κήρυξε	κηρυσσόταν(ε)	κηρύχθηκε
1 pl	κηρύσσαμε	κηρύξαμε	κηρυσσόμασταν, (‑όμαστε)	κηρυχθήκαμε
2 pl	κηρύσσατε	κηρύξατε	κηρυσσόσασταν, (‑όσαστε)	κηρυχθήκατε
3 pl	κήρυσσαν, κηρύσσαν(ε)	κήρυξαν, κηρύξαν(ε)	κηρύσσονταν, (κηρυσσόντουσαν)	κηρύχθηκαν, κηρυχθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κηρύσσω ➤	θα κηρύξω ➤	θα κηρύσσομαι ➤	θα κηρυχθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κηρύσσεις, …	θα κηρύξεις, …	θα κηρύσσεσαι, …	θα κηρυχθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κηρύξει   έχω, έχεις, … κηρυγμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … κηρυχθεί   είμαι, είσαι, … κηρυγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κηρύξει   είχα, είχες, … κηρυγμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … κηρυχθεί   ήμουν, ήσουν, … κηρυγμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κηρύξει   θα έχω, θα έχεις, … κηρυγμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … κηρυχθεί   θα είμαι, θα είσαι, … κηρυγμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κήρυσσε	κήρυξε	—	κηρύξου
2 pl	κηρύσσετε	κηρύξτε	κηρύσσεστε	κηρυχθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κηρύσσοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κηρύξει ➤		κηρυγμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κηρύξει		κηρυχθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• In the passive "-χθ-" may become "-χτ-" producing a less common form, e.g. κηρύχθηκα → κηρύχτηκα  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.