ουρανός

See also: Ουρανός, οὐρανός, and Οὐρανός

Greek

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek .

Noun

ουρανός • (ouranós) m (plural ουρανοί)

1. sky
2. roof, canopy
3. firmament, heaven, heavens

Declension

Declension of ουρανός

	singular	plural
nominative	ουρανός •	ουρανοί •
genitive	ουρανού •	ουρανών •
accusative	ουρανό •	ουρανούς •
vocative	ουρανέ •	ουρανοί •

Related terms

• έβδομος ουρανός m (évdomos ouranós, “seventh heaven”)
• ουρανής (ouranís, “sky-blue”, adj)
• ουρανίσκος m (ouranískos, “palate, roof of the mouth”)
• ουράνιος (ouránios, “celestial”)
• ουράνιο τόξο n (ouránio tóxo, “rainbow”)

See also

• στερέωμα n (steréoma, “firmament”)