พิษ

Thai

Alternative forms

• พิศม์ — obsolete

Etymology

From Sanskrit विष (viṣa, “poison”). Cognate with Khmer ពិស (pɨh), Lao ພິດ (phit).

Pronunciation

Orthographic		พิษ b i ʂ
Phonemic		พิด b i ɗ	[bound form] พิด-สะ- b i ɗ – s a –
Romanization	Paiboon	pít	pít-sà-
	Royal Institute	phit	phit-sa-
(standard) IPA(key)		/pʰit̚˦˥/(R)	/pʰit̚˦˥.sa˨˩./
Homophones edit		พิชญ์ พิตร พิทย์ พิศ ภิท ภิส

Noun

พิษ • (pít)

1. poison; venom; toxin.
   • 2000, สถาบันภาษาไทย, กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ, ประชุมโคลงโลกนิติ, Bangkok: สถาบันภาษาไทย, กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ, →ISBN, page 92:

     นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี

     naa-kii mii pít píiang · sù-rí-yoo · lʉ́ai bɔ̀ɔ tam dee-choo · chɛ̂m-cháa · pít nɔ́ɔi yìng-yoo-sǒo · má-lɛɛng bpɔ̀ng · chuu dtɛ̀ɛ hǎang eeng âa · ùuat âang rít-tii

     A serpent possesses venom [so great] as the sun, [yet] it slithers slowly without making [known] its power. A scorpion, so proud of its little venom, raises its tail itself as if to show off its might.

2. (figurative) anyone or anything that is harmful or causes trouble; source of harm or trouble.

Derived terms

• ไข้ทรพิษ
• ไข้พิษ
• งูพิษ (nguu-pít)
• ชีวพิษ
• ตรีกาลพิษ
• ตรีพิษจักร
• ถอนพิษ
• ทรพิษ (tɔɔ-rá-pít)
• ทำพิษ
• บาดทะพิษ
• ปัดพิษ
• พิษนาศน์
• พิษภัย
• พิษวิทยา
• พิษสง
• พิษสมโยค
• พิษสุนัขบ้า (pít-sù-nák-bâa)
• พิษสุราเรื้อรัง
• ภาวะพิษ
• มลพิษ (mon-lá-pít)
• ยาพิษ (yaa-pít)
• ระงับพิษ
• ระเบิดไอพิษ
• ลมพิษ (lom-pít)
• อสรพิษ (à-sɔ̌ɔ-rá-pít)
• อาศิรพิษ
• อาศีรพิษ
• อาหารเป็นพิษ
• ไอพิษ