โอ่ง

Thai

Etymology

From Old Chinese 甕 (OC *qoːŋs). Cognate with Lao ໂອ່ງ (ʼōng).

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		โอ่ง o ɒ ˋ ŋ
Romanization	Paiboon	òong
	Royal Institute	ong
(standard) IPA(key)		/ʔoːŋ˨˩/(R)

Noun

โอ่ง • (òong) (classifier ใบ)

1. jar, especially one of large size.
   • 1926, ดำรงราชานุภาพ, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ, เรื่องไปลังกาทวีป, พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, page 22:

     เขาก็ตั้งโอ่งน้ำไว้ให้อาบเล่น

     kǎo gɔ̂ dtâng òong náam wái hâi àap lên

     They then set up a jar of water for [us] to bathe for pleasure.

Synonyms

• ตุ่ม (dtùm)
• ปุฏะ
• เลิ้ง (lə́əng)

 

Derived terms

• เมืองโอ่ง
• โอ่งนครสวรรค์
• โอ่งมังกร
• โอ่งอ่าง