ἀνατρέπω

See also: ανατρέπω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ τρέπω (trépō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.tré.pɔː/ → /a.naˈtre.po/ → /a.naˈtre.po/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.tré.pɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈtre.po/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈtre.po/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈtre.po/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈtre.po/

Verb

ἀνατρέπω • (anatrépō)

1. to turn up, turn over, overturn, upset
2. to overthrow, subvert
3. to upset in argument, refute
4. to dishearten
5. to stir up, awaken

Conjugation

   Present: ἀνᾰτρέπω, ἀνᾰτρέπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτρέπω	ἀνᾰτρέπεις	ἀνᾰτρέπει	ἀνᾰτρέπετον	ἀνᾰτρέπετον	ἀνᾰτρέπομεν	ἀνᾰτρέπετε	ἀνᾰτρέπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτρέπω	ἀνᾰτρέπῃς	ἀνᾰτρέπῃ	ἀνᾰτρέπητον	ἀνᾰτρέπητον	ἀνᾰτρέπωμεν	ἀνᾰτρέπητε	ἀνᾰτρέπωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτρέποιμῐ	ἀνᾰτρέποις	ἀνᾰτρέποι	ἀνᾰτρέποιτον	ἀνᾰτρεποίτην	ἀνᾰτρέποιμεν	ἀνᾰτρέποιτε	ἀνᾰτρέποιεν
	imperative		ἀνᾰ́τρεπε	ἀνᾰτρεπέτω	ἀνᾰτρέπετον	ἀνᾰτρεπέτων		ἀνᾰτρέπετε	ἀνᾰτρεπόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰτρέπομαι	ἀνᾰτρέπῃ, ἀνᾰτρέπει	ἀνᾰτρέπεται	ἀνᾰτρέπεσθον	ἀνᾰτρέπεσθον	ἀνᾰτρεπόμεθᾰ	ἀνᾰτρέπεσθε	ἀνᾰτρέπονται
	subjunctive	ἀνᾰτρέπωμαι	ἀνᾰτρέπῃ	ἀνᾰτρέπηται	ἀνᾰτρέπησθον	ἀνᾰτρέπησθον	ἀνᾰτρεπώμεθᾰ	ἀνᾰτρέπησθε	ἀνᾰτρέπωνται
	optative	ἀνᾰτρεποίμην	ἀνᾰτρέποιο	ἀνᾰτρέποιτο	ἀνᾰτρέποισθον	ἀνᾰτρεποίσθην	ἀνᾰτρεποίμεθᾰ	ἀνᾰτρέποισθε	ἀνᾰτρέποιντο
	imperative		ἀνᾰτρέπου	ἀνᾰτρεπέσθω	ἀνᾰτρέπεσθον	ἀνᾰτρεπέσθων		ἀνᾰτρέπεσθε	ἀνᾰτρεπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰτρέπειν				ἀνᾰτρέπεσθαι
participle	m	ἀνᾰτρέπων				ἀνᾰτρεπόμενος
	f	ἀνᾰτρέπουσᾰ				ἀνᾰτρεπομένη
	n	ἀνᾰτρέπον				ἀνᾰτρεπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνέτρεπον, ἀνετρεπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτρεπον	ἀνέτρεπες	ἀνέτρεπε(ν)	ἀνετρέπετον	ἀνετρεπέτην	ἀνετρέπομεν	ἀνετρέπετε	ἀνέτρεπον
middle/ passive	indicative	ἀνετρεπόμην	ἀνετρέπου	ἀνετρέπετο	ἀνετρέπεσθον	ἀνετρεπέσθην	ἀνετρεπόμεθᾰ	ἀνετρέπεσθε	ἀνετρέποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰτρέψω, ἀνᾰτρέψομαι, ἀνᾰτραπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτρέψω	ἀνᾰτρέψεις	ἀνᾰτρέψει	ἀνᾰτρέψετον	ἀνᾰτρέψετον	ἀνᾰτρέψομεν	ἀνᾰτρέψετε	ἀνᾰτρέψουσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτρέψοιμῐ	ἀνᾰτρέψοις	ἀνᾰτρέψοι	ἀνᾰτρέψοιτον	ἀνᾰτρεψοίτην	ἀνᾰτρέψοιμεν	ἀνᾰτρέψοιτε	ἀνᾰτρέψοιεν
middle	indicative	ἀνᾰτρέψομαι	ἀνᾰτρέψῃ, ἀνᾰτρέψει	ἀνᾰτρέψεται	ἀνᾰτρέψεσθον	ἀνᾰτρέψεσθον	ἀνᾰτρεψόμεθᾰ	ἀνᾰτρέψεσθε	ἀνᾰτρέψονται
	optative	ἀνᾰτρεψοίμην	ἀνᾰτρέψοιο	ἀνᾰτρέψοιτο	ἀνᾰτρέψοισθον	ἀνᾰτρεψοίσθην	ἀνᾰτρεψοίμεθᾰ	ἀνᾰτρέψοισθε	ἀνᾰτρέψοιντο
passive	indicative	ἀνᾰτραπήσομαι	ἀνᾰτραπήσῃ	ἀνᾰτραπήσεται	ἀνᾰτραπήσεσθον	ἀνᾰτραπήσεσθον	ἀνᾰτραπησόμεθᾰ	ἀνᾰτραπήσεσθε	ἀνᾰτραπήσονται
	optative	ἀνᾰτραπησοίμην	ἀνᾰτραπήσοιο	ἀνᾰτραπήσοιτο	ἀνᾰτραπήσοισθον	ἀνᾰτραπησοίσθην	ἀνᾰτραπησοίμεθᾰ	ἀνᾰτραπήσοισθε	ἀνᾰτραπήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτρέψειν			ἀνᾰτρέψεσθαι		ἀνᾰτραπήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰτρέψων			ἀνᾰτρεψόμενος		ἀνᾰτραπησόμενος
	f	ἀνᾰτρέψουσᾰ			ἀνᾰτρεψομένη		ἀνᾰτραπησομένη
	n	ἀνᾰτρέψον			ἀνᾰτρεψόμενον		ἀνᾰτραπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέτρεψᾰ, ἀνετρεψᾰ́μην, ἀνετρέφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτρεψᾰ	ἀνέτρεψᾰς	ἀνέτρεψε(ν)	ἀνετρέψᾰτον	ἀνετρεψᾰ́την	ἀνετρέψᾰμεν	ἀνετρέψᾰτε	ἀνέτρεψᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτρέψω	ἀνᾰτρέψῃς	ἀνᾰτρέψῃ	ἀνᾰτρέψητον	ἀνᾰτρέψητον	ἀνᾰτρέψωμεν	ἀνᾰτρέψητε	ἀνᾰτρέψωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτρέψαιμῐ	ἀνᾰτρέψειᾰς, ἀνᾰτρέψαις	ἀνᾰτρέψειε(ν), ἀνᾰτρέψαι	ἀνᾰτρέψαιτον	ἀνᾰτρεψαίτην	ἀνᾰτρέψαιμεν	ἀνᾰτρέψαιτε	ἀνᾰτρέψειᾰν, ἀνᾰτρέψαιεν
	imperative		ἀνᾰ́τρεψον	ἀνᾰτρεψᾰ́τω	ἀνᾰτρέψᾰτον	ἀνᾰτρεψᾰ́των		ἀνᾰτρέψᾰτε	ἀνᾰτρεψᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνετρεψᾰ́μην	ἀνετρέψω	ἀνετρέψᾰτο	ἀνετρέψᾰσθον	ἀνετρεψᾰ́σθην	ἀνετρεψᾰ́μεθᾰ	ἀνετρέψᾰσθε	ἀνετρέψᾰντο
	subjunctive	ἀνᾰτρέψωμαι	ἀνᾰτρέψῃ	ἀνᾰτρέψηται	ἀνᾰτρέψησθον	ἀνᾰτρέψησθον	ἀνᾰτρεψώμεθᾰ	ἀνᾰτρέψησθε	ἀνᾰτρέψωνται
	optative	ἀνᾰτρεψαίμην	ἀνᾰτρέψαιο	ἀνᾰτρέψαιτο	ἀνᾰτρέψαισθον	ἀνᾰτρεψαίσθην	ἀνᾰτρεψαίμεθᾰ	ἀνᾰτρέψαισθε	ἀνᾰτρέψαιντο
	imperative		ἀνᾰ́τρεψαι	ἀνᾰτρεψᾰ́σθω	ἀνᾰτρέψᾰσθον	ἀνᾰτρεψᾰ́σθων		ἀνᾰτρέψᾰσθε	ἀνᾰτρεψᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνετρέφθην	ἀνετρέφθης	ἀνετρέφθη	ἀνετρέφθητον	ἀνετρεφθήτην	ἀνετρέφθημεν	ἀνετρέφθητε	ἀνετρέφθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτρεφθῶ	ἀνᾰτρεφθῇς	ἀνᾰτρεφθῇ	ἀνᾰτρεφθῆτον	ἀνᾰτρεφθῆτον	ἀνᾰτρεφθῶμεν	ἀνᾰτρεφθῆτε	ἀνᾰτρεφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτρεφθείην	ἀνᾰτρεφθείης	ἀνᾰτρεφθείη	ἀνᾰτρεφθεῖτον, ἀνᾰτρεφθείητον	ἀνᾰτρεφθείτην, ἀνᾰτρεφθειήτην	ἀνᾰτρεφθεῖμεν, ἀνᾰτρεφθείημεν	ἀνᾰτρεφθεῖτε, ἀνᾰτρεφθείητε	ἀνᾰτρεφθεῖεν, ἀνᾰτρεφθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτρέφθητῐ	ἀνᾰτρεφθήτω	ἀνᾰτρέφθητον	ἀνᾰτρεφθήτων		ἀνᾰτρέφθητε	ἀνᾰτρεφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτρέψαι			ἀνᾰτρέψᾰσθαι		ἀνᾰτρεφθῆναι
participle	m	ἀνᾰτρέψᾱς			ἀνᾰτρεψᾰ́μενος		ἀνᾰτρεφθείς
	f	ἀνᾰτρέψᾱσᾰ			ἀνᾰτρεψᾰμένη		ἀνᾰτρεφθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰτρέψᾰν			ἀνᾰτρεψᾰ́μενον		ἀνᾰτρεφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνετράφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀνετράφθην	ἀνετράφθης	ἀνετράφθη	ἀνετράφθητον	ἀνετραφθήτην	ἀνετράφθημεν	ἀνετράφθητε	ἀνετράφθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτραφθῶ	ἀνᾰτραφθῇς	ἀνᾰτραφθῇ	ἀνᾰτραφθῆτον	ἀνᾰτραφθῆτον	ἀνᾰτραφθῶμεν	ἀνᾰτραφθῆτε	ἀνᾰτραφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτραφθείην	ἀνᾰτραφθείης	ἀνᾰτραφθείη	ἀνᾰτραφθεῖτον, ἀνᾰτραφθείητον	ἀνᾰτραφθείτην, ἀνᾰτραφθειήτην	ἀνᾰτραφθεῖμεν, ἀνᾰτραφθείημεν	ἀνᾰτραφθεῖτε, ἀνᾰτραφθείητε	ἀνᾰτραφθεῖεν, ἀνᾰτραφθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτράφθητῐ	ἀνᾰτραφθήτω	ἀνᾰτράφθητον	ἀνᾰτραφθήτων		ἀνᾰτράφθητε	ἀνᾰτραφθέντων
							passive
infinitive							ἀνᾰτραφθῆναι
participle	m						ἀνᾰτραφθείς
	f						ἀνᾰτραφθεῖσᾰ
	n						ἀνᾰτραφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέτρᾰπον, ἀνετρᾰπόμην, ἀνετρᾰ́πην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτρᾰπον	ἀνέτρᾰπες	ἀνέτρᾰπε(ν)	ἀνετρᾰ́πετον	ἀνετρᾰπέτην	ἀνετρᾰ́πομεν	ἀνετρᾰ́πετε	ἀνέτρᾰπον
	subjunctive	ἀνᾰτρᾰ́πω	ἀνᾰτρᾰ́πῃς	ἀνᾰτρᾰ́πῃ	ἀνᾰτρᾰ́πητον	ἀνᾰτρᾰ́πητον	ἀνᾰτρᾰ́πωμεν	ἀνᾰτρᾰ́πητε	ἀνᾰτρᾰ́πωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτρᾰ́ποιμῐ	ἀνᾰτρᾰ́ποις	ἀνᾰτρᾰ́ποι	ἀνᾰτρᾰ́ποιτον	ἀνᾰτρᾰποίτην	ἀνᾰτρᾰ́ποιμεν	ἀνᾰτρᾰ́ποιτε	ἀνᾰτρᾰ́ποιεν
	imperative		ἀνᾰ́τρᾰπε	ἀνᾰτρᾰπέτω	ἀνᾰτρᾰ́πετον	ἀνᾰτρᾰπέτων		ἀνᾰτρᾰ́πετε	ἀνᾰτρᾰπόντων
middle	indicative	ἀνετρᾰπόμην	ἀνετρᾰ́που	ἀνετρᾰ́πετο	ἀνετρᾰ́πεσθον	ἀνετρᾰπέσθην	ἀνετρᾰπόμεθᾰ	ἀνετρᾰ́πεσθε	ἀνετρᾰ́ποντο
	subjunctive	ἀνᾰτρᾰ́πωμαι	ἀνᾰτρᾰ́πῃ	ἀνᾰτρᾰ́πηται	ἀνᾰτρᾰ́πησθον	ἀνᾰτρᾰ́πησθον	ἀνᾰτρᾰπώμεθᾰ	ἀνᾰτρᾰ́πησθε	ἀνᾰτρᾰ́πωνται
	optative	ἀνᾰτρᾰποίμην	ἀνᾰτρᾰ́ποιο	ἀνᾰτρᾰ́ποιτο	ἀνᾰτρᾰ́ποισθον	ἀνᾰτρᾰποίσθην	ἀνᾰτρᾰποίμεθᾰ	ἀνᾰτρᾰ́ποισθε	ἀνᾰτρᾰ́ποιντο
	imperative		ἀνᾰτρᾰποῦ	ἀνᾰτρᾰπέσθω	ἀνᾰτρᾰ́πεσθον	ἀνᾰτρᾰπέσθων		ἀνᾰτρᾰ́πεσθε	ἀνᾰτρᾰπέσθων
passive	indicative	ἀνετρᾰ́πην	ἀνετρᾰ́πης	ἀνετρᾰ́πη	ἀνετρᾰ́πητον	ἀνετρᾰπήτην	ἀνετρᾰ́πημεν	ἀνετρᾰ́πητε	ἀνετρᾰ́πησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτρᾰπῶ	ἀνᾰτρᾰπῇς	ἀνᾰτρᾰπῇ	ἀνᾰτρᾰπῆτον	ἀνᾰτρᾰπῆτον	ἀνᾰτρᾰπῶμεν	ἀνᾰτρᾰπῆτε	ἀνᾰτρᾰπῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτρᾰπείην	ἀνᾰτρᾰπείης	ἀνᾰτρᾰπείη	ἀνᾰτρᾰπεῖτον, ἀνᾰτρᾰπείητον	ἀνᾰτρᾰπείτην, ἀνᾰτρᾰπειήτην	ἀνᾰτρᾰπεῖμεν, ἀνᾰτρᾰπείημεν	ἀνᾰτρᾰπεῖτε, ἀνᾰτρᾰπείητε	ἀνᾰτρᾰπεῖεν, ἀνᾰτρᾰπείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτρᾰ́πηθῐ	ἀνᾰτρᾰπήτω	ἀνᾰτρᾰ́πητον	ἀνᾰτρᾰπήτων		ἀνᾰτρᾰ́πητε	ἀνᾰτρᾰπέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτρᾰπεῖν			ἀνᾰτρᾰπέσθαι		ἀνᾰτρᾰπῆναι
participle	m	ἀνᾰτρᾰπών			ἀνᾰτρᾰπόμενος		ἀνᾰτρᾰπείς
	f	ἀνᾰτρᾰποῦσᾰ			ἀνᾰτρᾰπομένη		ἀνᾰτρᾰπεῖσᾰ
	n	ἀνᾰτρᾰπόν			ἀνᾰτρᾰπόμενον		ἀνᾰτρᾰπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνᾰτέτροφᾰ, ἀνᾰτέτραμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτέτροφᾰ	ἀνᾰτέτροφᾰς	ἀνᾰτέτροφε(ν)	ἀνᾰτετρόφᾰτον	ἀνᾰτετρόφᾰτον	ἀνᾰτετρόφᾰμεν	ἀνᾰτετρόφᾰτε	ἀνᾰτετρόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτετρόφω	ἀνᾰτετρόφῃς	ἀνᾰτετρόφῃ	ἀνᾰτετρόφητον	ἀνᾰτετρόφητον	ἀνᾰτετρόφωμεν	ἀνᾰτετρόφητε	ἀνᾰτετρόφωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτετρόφοιμῐ, ἀνᾰτετροφοίην	ἀνᾰτετρόφοις, ἀνᾰτετροφοίης	ἀνᾰτετρόφοι, ἀνᾰτετροφοίη	ἀνᾰτετρόφοιτον	ἀνᾰτετροφοίτην	ἀνᾰτετρόφοιμεν	ἀνᾰτετρόφοιτε	ἀνᾰτετρόφοιεν
	imperative		ἀνᾰτέτροφε	ἀνᾰτετροφέτω	ἀνᾰτετρόφετον	ἀνᾰτετροφέτων		ἀνᾰτετρόφετε	ἀνᾰτετροφόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰτέτραμμαι	ἀνᾰτέτραψαι	ἀνᾰτέτραπται	ἀνᾰτέτραφθον	ἀνᾰτέτραφθον	ἀνᾰτετράμμεθᾰ	ἀνᾰτέτραφθε	ἀνᾰτετράφᾰται
	subjunctive	ἀνᾰτετραμμένος ὦ	ἀνᾰτετραμμένος ᾖς	ἀνᾰτετραμμένος ᾖ	ἀνᾰτετραμμένω ἦτον	ἀνᾰτετραμμένω ἦτον	ἀνᾰτετραμμένοι ὦμεν	ἀνᾰτετραμμένοι ἦτε	ἀνᾰτετραμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτετραμμένος εἴην	ἀνᾰτετραμμένος εἴης	ἀνᾰτετραμμένος εἴη	ἀνᾰτετραμμένω εἴητον/εἶτον	ἀνᾰτετραμμένω εἰήτην/εἴτην	ἀνᾰτετραμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνᾰτετραμμένοι εἴητε/εἶτε	ἀνᾰτετραμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνᾰτέτραψο	ἀνᾰτετράφθω	ἀνᾰτέτραφθον	ἀνᾰτετράφθων		ἀνᾰτέτραφθε	ἀνᾰτετράφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰτετροφέναι				ἀνᾰτετρᾶφθαι
participle	m	ἀνᾰτετροφώς				ἀνᾰτετραμμένος
	f	ἀνᾰτετροφυῖᾰ				ἀνᾰτετραμμένη
	n	ἀνᾰτετροφός				ἀνᾰτετραμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνετετρόφειν, ἀνετετράμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνετετρόφειν, ἀνετετρόφη	ἀνετετρόφεις, ἀνετετρόφης	ἀνετετρόφει(ν)	ἀνετετρόφετον	ἀνετετροφέτην	ἀνετετρόφεμεν	ἀνετετρόφετε	ἀνετετρόφεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνετετράμμην	ἀνετέτραψο	ἀνετέτραπτο	ἀνετέτραφθον	ἀνετετράφθην	ἀνετετράμμεθᾰ	ἀνετέτραφθε	ἀνετετράφᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνατροπή (anatropḗ)

Descendants

• Greek: ανατρέπω (anatrépo)

Further reading

• “ἀνατρέπω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀνατρέπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνατρέπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀνατρέπω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀνατρέπω - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ἀνατρέπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G396 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • batter idem, page 65.
  • capsize idem, page 112.
  • demolish idem, page 209.
  • heel idem, page 394.
  • invert idem, page 457.
  • knock idem, page 471.
  • overbalance idem, page 585.
  • overthrow idem, page 586.
  • overturn idem, page 587.
  • shake idem, page 761.
  • spill idem, page 802.
  • tilt idem, page 875.
  • tip idem, page 877.
  • topple idem, page 881.
  • turn idem, page 901.
  • upset idem, page 939.