ἐφορμάω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐπορμάω (epormáō) — Ionic

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ ὁρμάω (hormáō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pʰor.má.ɔː/ → /e.ɸorˈma.o/ → /e.forˈma.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pʰor.má.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pʰorˈma.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ɸorˈma.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.forˈma.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.forˈma.o/

Verb

ἐφορμάω • (ephormáō)

1. to stir up, rouse against
2. to urge
3. to rush upon, attack [with dative or accusative]
4. (passive voice and middle voice) to be eager or desire [with infinitive]
5. (intransitive, middle voice) to rush furiously on, spring forward

Conjugation

   Present: ἐφορμᾰ́ω, ἐφορμᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφορμᾰ́ω	ἐφορμᾰ́εις	ἐφορμᾰ́ει	ἐφορμᾰ́ετον	ἐφορμᾰ́ετον	ἐφορμᾰ́ομεν	ἐφορμᾰ́ετε	ἐφορμᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφορμᾰ́ω	ἐφορμᾰ́ῃς	ἐφορμᾰ́ῃ	ἐφορμᾰ́ητον	ἐφορμᾰ́ητον	ἐφορμᾰ́ωμεν	ἐφορμᾰ́ητε	ἐφορμᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ἐφορμᾰ́οιμῐ	ἐφορμᾰ́οις	ἐφορμᾰ́οι	ἐφορμᾰ́οιτον	ἐφορμᾰοίτην	ἐφορμᾰ́οιμεν	ἐφορμᾰ́οιτε	ἐφορμᾰ́οιεν
	imperative		ἐφόρμᾰε	ἐφορμᾰέτω	ἐφορμᾰ́ετον	ἐφορμᾰέτων		ἐφορμᾰ́ετε	ἐφορμᾰόντων
middle/ passive	indicative	ἐφορμᾰ́ομαι	ἐφορμᾰ́ῃ, ἐφορμᾰ́ει	ἐφορμᾰ́εται	ἐφορμᾰ́εσθον	ἐφορμᾰ́εσθον	ἐφορμᾰόμεθᾰ	ἐφορμᾰ́εσθε	ἐφορμᾰ́ονται
	subjunctive	ἐφορμᾰ́ωμαι	ἐφορμᾰ́ῃ	ἐφορμᾰ́ηται	ἐφορμᾰ́ησθον	ἐφορμᾰ́ησθον	ἐφορμᾰώμεθᾰ	ἐφορμᾰ́ησθε	ἐφορμᾰ́ωνται
	optative	ἐφορμᾰοίμην	ἐφορμᾰ́οιο	ἐφορμᾰ́οιτο	ἐφορμᾰ́οισθον	ἐφορμᾰοίσθην	ἐφορμᾰοίμεθᾰ	ἐφορμᾰ́οισθε	ἐφορμᾰ́οιντο
	imperative		ἐφορμᾰ́ου	ἐφορμᾰέσθω	ἐφορμᾰ́εσθον	ἐφορμᾰέσθων		ἐφορμᾰ́εσθε	ἐφορμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφορμᾰ́ειν				ἐφορμᾰ́εσθαι
participle	m	ἐφορμᾰ́ων				ἐφορμᾰόμενος
	f	ἐφορμᾰ́ουσᾰ				ἐφορμᾰομένη
	n	ἐφορμᾰ́ον				ἐφορμᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐφορμῶ, ἐφορμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφορμῶ	ἐφορμᾷς	ἐφορμᾷ	ἐφορμᾶτον	ἐφορμᾶτον	ἐφορμῶμεν	ἐφορμᾶτε	ἐφορμῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφορμῶ	ἐφορμᾷς	ἐφορμᾷ	ἐφορμᾶτον	ἐφορμᾶτον	ἐφορμῶμεν	ἐφορμᾶτε	ἐφορμῶσῐ(ν)
	optative	ἐφορμῴην, ἐφορμῷμῐ	ἐφορμῴης, ἐφορμῷς	ἐφορμῴη, ἐφορμῷ	ἐφορμῷτον, ἐφορμῴητον	ἐφορμῴτην, ἐφορμῳήτην	ἐφορμῷμεν, ἐφορμῴημεν	ἐφορμῷτε, ἐφορμῴητε	ἐφορμῷεν, ἐφορμῴησᾰν
	imperative		ἐφόρμᾱ	ἐφορμᾱ́τω	ἐφορμᾶτον	ἐφορμᾱ́των		ἐφορμᾶτε	ἐφορμώντων
middle/ passive	indicative	ἐφορμῶμαι	ἐφορμᾷ	ἐφορμᾶται	ἐφορμᾶσθον	ἐφορμᾶσθον	ἐφορμώμεθᾰ	ἐφορμᾶσθε	ἐφορμῶνται
	subjunctive	ἐφορμῶμαι	ἐφορμᾷ	ἐφορμᾶται	ἐφορμᾶσθον	ἐφορμᾶσθον	ἐφορμώμεθᾰ	ἐφορμᾶσθε	ἐφορμῶνται
	optative	ἐφορμῴμην	ἐφορμῷο	ἐφορμῷτο	ἐφορμῷσθον	ἐφορμῴσθην	ἐφορμῴμεθᾰ	ἐφορμῷσθε	ἐφορμῷντο
	imperative		ἐφορμῶ	ἐφορμᾱ́σθω	ἐφορμᾶσθον	ἐφορμᾱ́σθων		ἐφορμᾶσθε	ἐφορμᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφορμᾶν				ἐφορμᾶσθαι
participle	m	ἐφορμῶν				ἐφορμώμενος
	f	ἐφορμῶσᾰ				ἐφορμωμένη
	n	ἐφορμῶν				ἐφορμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφώρμᾰον, ἐφωρμᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμᾰον	ἐφώρμᾰες	ἐφώρμᾰε(ν)	ἐφωρμᾰ́ετον	ἐφωρμᾰέτην	ἐφωρμᾰ́ομεν	ἐφωρμᾰ́ετε	ἐφώρμᾰον
middle/ passive	indicative	ἐφωρμᾰόμην	ἐφωρμᾰ́ου	ἐφωρμᾰ́ετο	ἐφωρμᾰ́εσθον	ἐφωρμᾰέσθην	ἐφωρμᾰόμεθᾰ	ἐφωρμᾰ́εσθε	ἐφωρμᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφώρμων, ἐφωρμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμων	ἐφώρμᾱς	ἐφώρμᾱ	ἐφωρμᾶτον	ἐφωρμᾱ́την	ἐφωρμῶμεν	ἐφωρμᾶτε	ἐφώρμων
middle/ passive	indicative	ἐφωρμώμην	ἐφωρμῶ	ἐφωρμᾶτο	ἐφωρμᾶσθον	ἐφωρμᾱ́σθην	ἐφωρμώμεθᾰ	ἐφωρμᾶσθε	ἐφωρμῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφόρμᾰον, ἐφορμᾰόμην (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόρμᾰον	ἐφόρμᾰες	ἐφόρμᾰε(ν)	ἐφορμᾰ́ετον	ἐφορμᾰέτην	ἐφορμᾰ́ομεν	ἐφορμᾰ́ετε	ἐφόρμᾰον
middle/ passive	indicative	ἐφορμᾰόμην	ἐφορμᾰ́ου	ἐφορμᾰ́ετο	ἐφορμᾰ́εσθον	ἐφορμᾰέσθην	ἐφορμᾰόμε(σ)θᾰ	ἐφορμᾰ́εσθε	ἐφορμᾰ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφόρμων, ἐφορμώμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόρμων	ἐφόρμᾱς	ἐφόρμᾱ	ἐφορμᾶτον	ἐφορμᾱ́την	ἐφορμῶμεν	ἐφορμᾶτε	ἐφόρμων
middle/ passive	indicative	ἐφορμώμην	ἐφορμῶ	ἐφορμᾶτο	ἐφορμᾶσθον	ἐφορμᾱ́σθην	ἐφορμώμε(σ)θᾰ	ἐφορμᾶσθε	ἐφορμῶντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐφορμήσω, ἐφορμήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφορμήσω	ἐφορμήσεις	ἐφορμήσει	ἐφορμήσετον	ἐφορμήσετον	ἐφορμήσομεν	ἐφορμήσετε	ἐφορμήσουσῐ(ν)
	optative	ἐφορμήσοιμῐ	ἐφορμήσοις	ἐφορμήσοι	ἐφορμήσοιτον	ἐφορμησοίτην	ἐφορμήσοιμεν	ἐφορμήσοιτε	ἐφορμήσοιεν
middle	indicative	ἐφορμήσομαι	ἐφορμήσῃ, ἐφορμήσει	ἐφορμήσεται	ἐφορμήσεσθον	ἐφορμήσεσθον	ἐφορμησόμεθᾰ	ἐφορμήσεσθε	ἐφορμήσονται
	optative	ἐφορμησοίμην	ἐφορμήσοιο	ἐφορμήσοιτο	ἐφορμήσοισθον	ἐφορμησοίσθην	ἐφορμησοίμεθᾰ	ἐφορμήσοισθε	ἐφορμήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἐφορμήσειν			ἐφορμήσεσθαι
participle	m	ἐφορμήσων			ἐφορμησόμενος
	f	ἐφορμήσουσᾰ			ἐφορμησομένη
	n	ἐφορμῆσον			ἐφορμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφώρμησᾰ, ἐφωρμησᾰ́μην, ἐφωρμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμησᾰ	ἐφώρμησᾰς	ἐφώρμησε(ν)	ἐφωρμήσᾰτον	ἐφωρμησᾰ́την	ἐφωρμήσᾰμεν	ἐφωρμήσᾰτε	ἐφώρμησᾰν
	subjunctive	ἐφορμήσω	ἐφορμήσῃς	ἐφορμήσῃ	ἐφορμήσητον	ἐφορμήσητον	ἐφορμήσωμεν	ἐφορμήσητε	ἐφορμήσωσῐ(ν)
	optative	ἐφορμήσαιμῐ	ἐφορμήσειᾰς, ἐφορμήσαις	ἐφορμήσειε(ν), ἐφορμήσαι	ἐφορμήσαιτον	ἐφορμησαίτην	ἐφορμήσαιμεν	ἐφορμήσαιτε	ἐφορμήσειᾰν, ἐφορμήσαιεν
	imperative		ἐφόρμησον	ἐφορμησᾰ́τω	ἐφορμήσᾰτον	ἐφορμησᾰ́των		ἐφορμήσᾰτε	ἐφορμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφωρμησᾰ́μην	ἐφωρμήσω	ἐφωρμήσᾰτο	ἐφωρμήσᾰσθον	ἐφωρμησᾰ́σθην	ἐφωρμησᾰ́μεθᾰ	ἐφωρμήσᾰσθε	ἐφωρμήσᾰντο
	subjunctive	ἐφορμήσωμαι	ἐφορμήσῃ	ἐφορμήσηται	ἐφορμήσησθον	ἐφορμήσησθον	ἐφορμησώμεθᾰ	ἐφορμήσησθε	ἐφορμήσωνται
	optative	ἐφορμησαίμην	ἐφορμήσαιο	ἐφορμήσαιτο	ἐφορμήσαισθον	ἐφορμησαίσθην	ἐφορμησαίμεθᾰ	ἐφορμήσαισθε	ἐφορμήσαιντο
	imperative		ἐφόρμησαι	ἐφορμησᾰ́σθω	ἐφορμήσᾰσθον	ἐφορμησᾰ́σθων		ἐφορμήσᾰσθε	ἐφορμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφωρμήθην	ἐφωρμήθης	ἐφωρμήθη	ἐφωρμήθητον	ἐφωρμηθήτην	ἐφωρμήθημεν	ἐφωρμήθητε	ἐφωρμήθησᾰν
	subjunctive	ἐφορμηθῶ	ἐφορμηθῇς	ἐφορμηθῇ	ἐφορμηθῆτον	ἐφορμηθῆτον	ἐφορμηθῶμεν	ἐφορμηθῆτε	ἐφορμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐφορμηθείην	ἐφορμηθείης	ἐφορμηθείη	ἐφορμηθεῖτον, ἐφορμηθείητον	ἐφορμηθείτην, ἐφορμηθειήτην	ἐφορμηθεῖμεν, ἐφορμηθείημεν	ἐφορμηθεῖτε, ἐφορμηθείητε	ἐφορμηθεῖεν, ἐφορμηθείησᾰν
	imperative		ἐφορμήθητῐ	ἐφορμηθήτω	ἐφορμήθητον	ἐφορμηθήτων		ἐφορμήθητε	ἐφορμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐφορμῆσαι			ἐφορμήσᾰσθαι		ἐφορμηθῆναι
participle	m	ἐφορμήσᾱς			ἐφορμησᾰ́μενος		ἐφορμηθείς
	f	ἐφορμήσᾱσᾰ			ἐφορμησᾰμένη		ἐφορμηθεῖσᾰ
	n	ἐφορμῆσᾰν			ἐφορμησᾰ́μενον		ἐφορμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφόρμησᾰ, ἐφορμησᾰ́μην, ἐφορμήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόρμησᾰ	ἐφόρμησᾰς	ἐφόρμησε(ν)	ἐφορμήσᾰτον	ἐφορμησᾰ́την	ἐφορμήσᾰμεν	ἐφορμήσᾰτε	ἐφόρμησᾰν
	subjunctive	ἐφορμήσω, ἐφορμήσωμῐ	ἐφορμήσῃς, ἐφορμήσῃσθᾰ	ἐφορμήσῃ, ἐφορμήσῃσῐ	ἐφορμήσητον	ἐφορμήσητον	ἐφορμήσωμεν	ἐφορμήσητε	ἐφορμήσωσῐ(ν)
	optative	ἐφορμήσαιμῐ	ἐφορμήσαις, ἐφορμήσαισθᾰ, ἐφορμήσειᾰς	ἐφορμήσειε(ν), ἐφορμήσαι	ἐφορμησεῖτον	ἐφορμησείτην	ἐφορμησεῖμεν	ἐφορμησεῖτε	ἐφορμησεῖεν
	imperative		ἐφόρμησον	ἐφορμησᾰ́τω	ἐφορμήσᾰτον	ἐφορμησᾰ́των		ἐφορμήσᾰτε	ἐφορμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφορμησᾰ́μην	ἐφορμήσᾰο	ἐφορμήσᾰτο	ἐφορμήσᾰσθον	ἐφορμησᾰ́σθην	ἐφορμησᾰ́με(σ)θᾰ	ἐφορμήσᾰσθε	ἐφορμήσᾰντο
	subjunctive	ἐφορμήσωμαι	ἐφορμήσηαι	ἐφορμήσηται	ἐφορμήσησθον	ἐφορμήσησθον	ἐφορμησώμε(σ)θᾰ	ἐφορμήσησθε	ἐφορμήσωνται
	optative	ἐφορμησαίμην	ἐφορμήσαιο	ἐφορμήσαιτο	ἐφορμήσαισθον	ἐφορμησαίσθην	ἐφορμησαίμε(σ)θᾰ	ἐφορμήσαισθε	ἐφορμησαίᾰτο
	imperative		ἐφόρμησαι	ἐφορμησᾰ́σθω	ἐφορμήσᾰσθον	ἐφορμησᾰ́σθων		ἐφορμήσᾰσθε	ἐφορμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφορμήθην	ἐφορμήθης	ἐφορμήθη	ἐφορμήθητον	ἐφορμηθήτην	ἐφορμήθημεν	ἐφορμήθητε	ἐφορμήθησᾰν, ἐφόρμηθεν
	subjunctive	ἐφορμηθῶ	ἐφορμηθῇς	ἐφορμηθῇ	ἐφορμηθῆτον	ἐφορμηθῆτον	ἐφορμηθῶμεν	ἐφορμηθῆτε	ἐφορμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐφορμηθείην	ἐφορμηθείης	ἐφορμηθείη	ἐφορμηθεῖτον, ἐφορμηθείητον	ἐφορμηθείτην, ἐφορμηθειήτην	ἐφορμηθεῖμεν, ἐφορμηθείημεν	ἐφορμηθεῖτε, ἐφορμηθείητε	ἐφορμήθειεν, ἐφορμηθείησᾰν
	imperative		ἐφορμήθητῐ	ἐφορμηθήτω	ἐφορμήθητον	ἐφορμηθήτων		ἐφορμήθητε	ἐφορμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐφορμῆσαι/ἐφορμησᾰ́μεν/ἐφορμησᾰμέναι			ἐφορμήσᾰσθαι		ἐφορμηθῆναι/ἐφορμηθήμεναι
participle	m	ἐφορμήσᾱς			ἐφορμησᾰ́μενος		ἐφορμηθείς
	f	ἐφορμήσᾱσᾰ			ἐφορμησᾰμένη		ἐφορμηθεῖσᾰ
	n	ἐφορμῆσᾰν			ἐφορμησᾰ́μενον		ἐφορμηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐφώρμηκᾰ, ἐφώρμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώρμηκᾰ	ἐφώρμηκᾰς	ἐφώρμηκε(ν)	ἐφωρμήκᾰτον	ἐφωρμήκᾰτον	ἐφωρμήκᾰμεν	ἐφωρμήκᾰτε	ἐφωρμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐφωρμήκω	ἐφωρμήκῃς	ἐφωρμήκῃ	ἐφωρμήκητον	ἐφωρμήκητον	ἐφωρμήκωμεν	ἐφωρμήκητε	ἐφωρμήκωσῐ(ν)
	optative	ἐφωρμήκοιμῐ, ἐφωρμηκοίην	ἐφωρμήκοις, ἐφωρμηκοίης	ἐφωρμήκοι, ἐφωρμηκοίη	ἐφωρμήκοιτον	ἐφωρμηκοίτην	ἐφωρμήκοιμεν	ἐφωρμήκοιτε	ἐφωρμήκοιεν
	imperative		ἐφώρμηκε	ἐφωρμηκέτω	ἐφωρμήκετον	ἐφωρμηκέτων		ἐφωρμήκετε	ἐφωρμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐφώρμημαι	ἐφώρμησαι	ἐφώρμηται	ἐφώρμησθον	ἐφώρμησθον	ἐφωρμήμεθᾰ	ἐφώρμησθε	ἐφώρμηνται
	subjunctive	ἐφωρμημένος ὦ	ἐφωρμημένος ᾖς	ἐφωρμημένος ᾖ	ἐφωρμημένω ἦτον	ἐφωρμημένω ἦτον	ἐφωρμημένοι ὦμεν	ἐφωρμημένοι ἦτε	ἐφωρμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐφωρμημένος εἴην	ἐφωρμημένος εἴης	ἐφωρμημένος εἴη	ἐφωρμημένω εἴητον/εἶτον	ἐφωρμημένω εἰήτην/εἴτην	ἐφωρμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐφωρμημένοι εἴητε/εἶτε	ἐφωρμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐφώρμησο	ἐφωρμήσθω	ἐφώρμησθον	ἐφωρμήσθων		ἐφώρμησθε	ἐφωρμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐφωρμηκέναι				ἐφωρμῆσθαι
participle	m	ἐφωρμηκώς				ἐφωρμημένος
	f	ἐφωρμηκυῖᾰ				ἐφωρμημένη
	n	ἐφωρμηκός				ἐφωρμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐφορμάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐφορμάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐφορμάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἐφορμάω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἐφορμάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • blockade idem, page 84.
  • invest idem, page 457.
  • lie idem, page 489.
  • moor idem, page 540.
  • off idem, page 569.
  • watch idem, page 965.