aanstormen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenstormen. Equivalent to aan +‎ stormen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstɔrmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧stor‧men

Verb

aanstormen

1. (intransitive) to approach quickly, to go straight towards (someone) with great speed

   Na de wedstrijd kwam zij op mij aangestormd. - She quickly came up to me after the match.

2. (intransitive) to storm, to assault

   Synonym: bestormen

Inflection

Conjugation of aanstormen (weak, separable)
infinitive	aanstormen
past singular	stormde aan
past participle	aangestormd
infinitive	aanstormen
gerund	aanstormen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	storm aan	stormde aan	aanstorm	aanstormde
2nd person sing. (jij)	stormt aan, storm aan2	stormde aan	aanstormt	aanstormde
2nd person sing. (u)	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
2nd person sing. (gij)	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
3rd person singular	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
plural	stormen aan	stormden aan	aanstormen	aanstormden
subjunctive sing.1	storme aan	stormde aan	aanstorme	aanstormde
subjunctive plur.1	stormen aan	stormden aan	aanstormen	aanstormden
imperative sing.	storm aan
imperative plur.1	stormt aan
participles	aanstormend	aangestormd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanstorming