abscondo

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by LjL (talk | contribs) as of 01:49, 22 December 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From abs- (from, away from) +‎ condō (conceal, hide).

Pronunciation

Verb

abscondō (present infinitive abscondere, perfect active abscondī, supine absconditum); third conjugation

  1. (transitive) I hide, conceal, cover, shroud.

Conjugation

The third principal part is occasionally abscondidī and the fourth principal part absconsum.

   Conjugation of abscondō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present abscondō abscondis abscondit abscondimus absconditis abscondunt
imperfect abscondēbam abscondēbās abscondēbat abscondēbāmus abscondēbātis abscondēbant
future abscondam abscondēs abscondet abscondēmus abscondētis abscondent
perfect abscondī abscondistī abscondit abscondimus abscondistis abscondērunt,
abscondēre
pluperfect absconderam absconderās absconderat absconderāmus absconderātis absconderant
future perfect absconderō absconderis absconderit absconderimus absconderitis absconderint
passive present abscondor absconderis,
abscondere
absconditur abscondimur abscondiminī absconduntur
imperfect abscondēbar abscondēbāris,
abscondēbāre
abscondēbātur abscondēbāmur abscondēbāminī abscondēbantur
future abscondar abscondēris,
abscondēre
abscondētur abscondēmur abscondēminī abscondentur
perfect absconditus + present active indicative of sum
pluperfect absconditus + imperfect active indicative of sum
future perfect absconditus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present abscondam abscondās abscondat abscondāmus abscondātis abscondant
imperfect absconderem absconderēs absconderet absconderēmus absconderētis absconderent
perfect absconderim absconderīs absconderit absconderīmus absconderītis absconderint
pluperfect abscondissem abscondissēs abscondisset abscondissēmus abscondissētis abscondissent
passive present abscondar abscondāris,
abscondāre
abscondātur abscondāmur abscondāminī abscondantur
imperfect absconderer absconderēris,
absconderēre
absconderētur absconderēmur absconderēminī absconderentur
perfect absconditus + present active subjunctive of sum
pluperfect absconditus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present absconde abscondite
future absconditō absconditō absconditōte absconduntō
passive present abscondere abscondiminī
future absconditor absconditor absconduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives abscondere abscondisse absconditūrum esse abscondī absconditum esse absconditum īrī
participles abscondēns absconditūrus absconditus abscondendus,
abscondundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
abscondendī abscondendō abscondendum abscondendō absconditum absconditū

Derived terms

Descendants

Template:mid2

References

  • abscondo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • abscondo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • abscondo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish

Verb

abscondo

  1. First-person singular (yo) present indicative form of absconder.