bedrukken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bedrucken. Equivalent to be- +‎ drukken.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈdrʏkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧druk‧ken
• Rhymes: -ʏkən

Verb

bedrukken

1. (transitive) to print on
2. (transitive) to sombre

Inflection

Conjugation of bedrukken (weak, prefixed)
infinitive	bedrukken
past singular	bedrukte
past participle	bedrukt
infinitive	bedrukken
gerund	bedrukken n
	present tense	past tense
1st person singular	bedruk	bedrukte
2nd person sing. (jij)	bedrukt, bedruk2	bedrukte
2nd person sing. (u)	bedrukt	bedrukte
2nd person sing. (gij)	bedrukt	bedrukte
3rd person singular	bedrukt	bedrukte
plural	bedrukken	bedrukten
subjunctive sing.1	bedrukke	bedrukte
subjunctive plur.1	bedrukken	bedrukten
imperative sing.	bedruk
imperative plur.1	bedrukt
participles	bedrukkend	bedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bedrukking